ارزیابی و مقایسه مدل های فیزیکی وتجربی برآورد دوره خیسی سطح برگ

تداوم خیسی برگ (LWD) یک متغیر کلیدی در هواشناسی کشاورزی است. LWD در بیشتر مواقع اندازهگیری نمی شود به همین دلیل روشهای مختلفی برای برآورد آن با استفاده از داده های هواشناسی توسعه پیدا کرده است.از میان مدلهای مختلفی که برای برآورد LWD استفاده میشود مدلهای فیزیکی که از اصول شکلگیری شبنم و تبخیر شبنم و بارندگی استفاده میکنند دارای قابلیت انتقالپذیری مکانی زیادی بوده اما اغلب به دلیل پیچیدگی استفاده عملی از آنها دشوار است.درمقابل ،مدلهای تجربی با وجود محدودیتهایی که دارند بیشتر کاربرد دارند.سادهترین مدل تجربی تنها از رطوبت نسبیاستفاده میکند.هدف این مطالعه ارزیابی کارآئی یک مدل تجربی بر مبنای کاربرد رطوبت نسبی و یک رهیافت فیزیکی بر مبنای مدل پنمن - مانتیث در برآورد LWD در ایستگاه سروستان استان فارس است.نتایج نشان میدهند که هر دو مدل آستانه ثابت رطوبتی و مدل فیزیکی در فصول پاییز وزمستان برآورد بهتری از LWD را نسبت به فصول بهار و تابستان دارند. هر دو مدل با متوسط خطا (ME) بین 1.9 و 1.49 در فصول گرم دارای کم براورد LWD می باشند که این مقادیر در فصول سرد توسط مدل تجربی کمبرآورد و با مدل فیزیکی یک بیشبرآورد را نشان میدهد. میانگین خطای مطلق (MAE) با دامنه 1.29 تا 1.55 ساعت در مدل تجربی نسبت به مدل فیزیکی کمتر است.در نهایت تعیین آستانه بهینه برای محل مورد نظر و به کارگیری آن در مدل تجربی آستانه ثابت رطوبتی برآوردها را بهبود می بخشد و LWD را با خطای کمتری نسبت به دو مدل پیشین برآورد میکند. مقایسه ساعتی هر سه مدل نیز برآوردهای بهتر با خطای کمتری را برای مدل آستانه بهینه نشان می دهند.

Keywords:

تداوم خیسی برگ , , رطوبت نسبی , شبنم , سنسورLWS , آستانه رطوبتی