محمدرضا پاشایی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان تهران
هادی دهقانی - استادیار زبان وادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان تهران
حجت کجانی حصاری - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی

اثیرالدین اومانی از شاعران قرن ششم وهفتم هجری است. تنها اثر برجای مانده از وی، دیوان اوست که شامل قصاید، غزلیات، قطعات، رباعیات و ترکیب بندها می­شود.در شعر این شاعر پیوندی میان سبک های خراسانی و عراقی دیده می­شود و به­دلیل شمول آن بر الفاظ، اصطلاحات، کنایات و تعبیرات رایج عهد شاعر و نیز وجود اشارات تاریخی و ادبی فراوان، دقت بیشتر در نقل دیوان مذکور، ضروری به نظر می رسید. تصحیح دیواناثیرالدین اومانی در سال ۱۳۹۰ از سوی کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی منتشرگردیده است و پژوهش حاضر بر اساس روش التقاطی، به بررسی و نقد اشکالات و سهوهای تصحیح نسخه مزبور می پردازد. با بررسی و تحلیل متن فوقبرمبنای رویکرد التقاطی، اشکالات و لغزش­هایی در آن متن، آشکار می شود که بدین قرارند: عنوان ناقص دیوان چاپی، ترجیحات نادرست در نسخه بدل­ها، اغلاط نگارشی و املایی و رسم­الخطی، لغزش در ارجاع­ها، اشتباهات علمی و لغزش­هایی در فهرست منابع. از آنجا که هر نسخه خطی در حکم گنجینه ارزشمند فرهنگی و ادبی محسوب می­شود بایسته است که برای حفظ اصالت این دیوان نیز اشکالات واردشده در تصحیح متن آن برطرف گردد.

نسخه خطی, نقد و بررسی, تصحیح متون, دیوان اثیرالدین اومانی