رویکرد حمایتی کودکان بزهکار و بزه دیده در قوانین کشور

آنچه مسلم است تا امروز به دلیل اختلافات زیربنایی و ریشه­ای مختلفی از جمله در مسائل عقیدتی، فرهنگی و مذهبی و در عین حال تفاوت­هایی که در معیارهای سنجش ارزش­ها در حیطه­های گوناگون وجود داشته، یک توافق و تفاهم عمومی و جهان شمول استقرار نیافته است. وانگهی، تمام انسان­ها از هر قوم و قبیله، نژاد و مذهب، دین و عقیده اتفاق­نظر دارند که یکی از محوری­ترین اعمال فردی و اجتماعی، تربیت و هدایت درست کودکان برای آینده می­باشد. اقدامی که شرط ضروری و انکارناپذیر رشد و ترقی جامعه­ی انسانی تلقی می­شود. پیشگیری از جرم مخصوصا درباره کودکان را فرصت­محور، آماج­مدار و بزه­دیده­مدار گویند چرا که با دخالت در فرصت­های پیش از بزهکاری، حمایت از آماج­ها و بزه­دیدگان احتمالی از رخ­دادن جرم جلوگیری می­کند. به نظر می­رسد با وجود این که سیاست جنایی ایران به سمت شناسایی تدابیر حمایت­گرانه نسبت به اطفال بزهکار گام برمی­دارد، با این حال تا مطلوب شدن وضعیت حقوق کیفری کودکان و نوجوانان فاصله وجود دارد. براین اساس پژوهش حاضر به بررسی رویکرد حمایتی کودکان بزهکار و بزه­دیده در قوانین کشور پرداخته است.

Keywords:

بزهکار , بزه دیده , کودکان , بزهکاری , اطفال بزهکار