مهدی صادقی کرتویجی - دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا.. (عج)
فخرالدین فیضی - دانشکده پرستاری و مرکز تحقیقات آترواسکلروزیس، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا.. (عج)، تهران، ایران

زمینه و هدف: یکی از مسائل کلیدی مورد توجه بیمارستان های نظامی، ارزیابی وضعیت رضایت شغلی پرستاران نظامی است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه رضایت شغلی پرستاران در دو بیمارستان­ نیرو­های مسلح انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی ۲۹۰ پرستار شاغل در دو بیمارستان نیروهای مسلح شهر تهران در سال ۱۳۹۷ انجام شد. داده ها با پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت (Smith) به شیوه خودگزارش دهی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SSPS-۲۲ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های شماره ۱ و شماره ۲ به ترتیب ۳۰/۲ ± ۲۳۳/۵ و ۴۰/۷ ± ۲۳۰/۵ بود که تفاوت معنادار نبود. در زمینه ابعاد رضایت شغلی، پرستاران بیمارستان شماره ۱ نمره بالاتری برای ابعاد «ماهیت کار» (۰.۰۳P<)، «حقوق» (۰.۰۰۱>P < /span>) و «ارتقاء» (۰.۰۲P<) نسبت به پرستاران بیمارستان شماره ۲ داشتند. در مقابل، نمره ابعاد «همکاران» (۰.۰۰۴P<) و «سرپرستی» (۰.۰۰۱>P < /span>) در پرستاران بیمارستان شماره ۲ به طور معناداری بیشتر از پرستاران بیمارستان شماره ۱ بود. نتیجه گیری: با توجه به این که در هر دو بیمارستان رضایت شغلی پرستاران در سطح متوسط بود، ضروری است که اقدامات لازم توسط مدیران و تصمیم گیرندگان جهت افزایش رضایت شغلی پرستاران در نظر گرفته شود.

رضایت شغلی, بیمارستان, پرستاران, نظامی