امیر بابایی
علی رحمانی - مرکز تحقیقات تروما و دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا..(عج)، تهران، ایران
ربابه خلیلی

زمینه و هدف: خونریزی عامل اصلی تلفات در صحنه نبرد بوده که در بسیاری از موارد قابلیت پیشگیری دارد. هدف از این مطالعه، تحلیل نتایج حاصل از روش های کنترل خون ریزی در شرایط پیش بیمارستان و صحنه نبرد می باشد. روش ها: در این مطالعه مروری کوتاه، به منظور یافتن منابع و مطالعات مرتبط، در داده پایگاه های معتبر علمی مانند Iran Medex, Sid, Scopus, Magiran PubMed, Google Scholar, Scopus, Web of Science, Pro Quest, CINHAL, Science Direct در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ با ترکیبی از کلمات کلیدی کنترل خونریزی، عوامل بند آورنده خونریزی، شیوه ‎های نوین کنترل، پیش بیمارستانی، صحنه جنگ، میدان جنگ، پرستار جستجو انجام شد. متون توسط سه پژوهشگر به طور مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع ۴۲ مقاله به دست آمده، بر اساس معیارهای ورود و خروج، ۱۳ مقاله مرتبط با هدف مطالعه انتخاب شدند. نتایج مورد استخراج مقالات نشان داد که از بین عوامل عمده کنترل خونریزی دو دسته از عوامل نقش عمده و پررنگ تری در این امر ایفا می کنند. دسته اول تورنیکت های جنگی است که نقش مهمی در نجات جان افراد در جلوگیری از خونریزی دارد و دسته دوم عوامل نوین بندآورنده خون هستند که با نام‎های تجاری مختلف و به شکل‎های متنوعی از جمله پودر، باند و یا گاز آغشته به این مواد تولید می‎گردند. نتیجه گیری: تورنیکت اگر در زمان درست و به روش صحیح مورد استفاده قرار گیرد می‎تواند نجات‎دهنده حیات باشد. عوامل نوین انعقاد خون نمی‎توانند تمامی انتظارات را در فرایند کنترل خونریزی در صحنه نبرد اعمال کنند، اما هر عامل انعقاد خون با توجه به ویژگی‎های که دارد می‎تواند تاثیر قابل توجهی در کنترل خونریزی و متعاقب آن نجات جان افراد اعمال کند.

کنترل خونریزی, تکنیک‎های بندآورنده خونریزی, تورنیکت, مراقبت پیش بیمارستانی, نبرد