امید قربانی
محسن ثالثی - بخش علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مریم کوشکی
فرهاد دریانوش

زمینه و هدف: بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژیک تغییر غلظت بتاتروفین در بیماری‎های متابولیکی مانند دیابت، چاقی و سندرم متابولیک را نشان داده‎اند. هدف از این پژوهش بررسی اثر ۸ هفته تمرین تداومی بر سطوح بتاتروفین و لیپیدهای سرم مردان چاق است. روش‎ها: در این مطالعه ۲۰ مرد چاق به طور تصادفی در دو گروه کنترل (۱۰ نفر) و تمرین (۱۰ نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت ۸ هفته و ۳ جلسه در هفته انجام شد. آزمودنی‎های گروه تمرین در هفته اول و دوم، به مدت ۲۵ دقیقه با شدت ۵۵ تا ۶۵ درصد ضربان قلب بیشینه فعالیت ورزشی تداومی را شروع کردند. در هفته ۳ تا ۵ به مدت ۳۵ دقیقه با شدت ۶۵ تا ۷۵ درصد و در هفته ۶ تا ۸ به مدت ۴۰ دقیقه با ۷۵ تا ۸۵ درصد تمرین کردند. در ابتدا و انتهای تمرین ۱۰ دقیقه گرم کردن و سرد کردن انجام گرفت. پیش از شروع و در پایان دوره تمرین سطوح سرمی بتاتروفین، LDL، HDL و TG اندازه گیری شد. یافته ها: ۸ هفته تمرین باعث کاهش معنی‎دار بتاتروفین (۰۳۶/۰ P=)، TG (۰۰۱/۰ P=)، LDL (۰۲/۰ P=) و افزایش HDL (۰۵۲/P=) در پس‎آزمون نسبت به پیش‎آزمون در گروه تمرین شد. بررسی میانگین های بین گروهی این شاخص ها نیز نشان داد که این تفاوت بین گروه تمرین و کنترل نیز معنی دار است. هم چنین وزن و شاخص توده بدنی به طور معنی داری کاهش یافت. بنا بر نتایج آزمون پیرسون سطوح بتاتروفین با سطوح TG، LDL، BMI ارتباط مثبت و با HDL ارتباط منفی داشت. نتیجه گیری: ۸ هفته تمرین می تواند سطوح بتاتروفین را در افراد چاق کاهش دهد. کاهش بتاتروفین با تغییر در وزن و شاخص توده بدنی و متابولیسم لیپیدها همراه است. به نظر می رسد که احتمالا بتاتروفین می تواند به عنوان یک هدف درمانی در اختلالات مرتبط با چاقی مانند دیس لیپیدمی مطرح باشد.

بتاتروفین, ANGPTL۸, تری گلیسیرید, تمرین تداومی