مجتبی امکانی
نرگس خانجانی

چکیده   اهداف: خواب یکی از نیازهای اساسی و فیزیولوژیک انسان است و در فعالیت ­ های روزمره افراد نقش بسزایی دارد. یکی از شایع ترین اختلالات در انسان، اختلال خواب است که عوارض زیادی را در پی دارد و از جمله این عوارض می توان به خطاهای انسانی در حین فعالیت­های شغلی به­ویژه رانندگی اشاره کرد. مطالعه حاضر به­منظور بررسی کیفیت خواب و عوامل مرتبط با آن در رانندگان اتوبوس بین شهری کرمان انجام شد.   روش­ها: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۰ انجام شد. ۱۰۰ نفر از رانندگان اتوبوس بین شهری کرمان با نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از یک پرسش نامه دموگرافیک و پرسش­نامه استاندارد کیفیت خواب پیترزبورگ جمع­آوری شد. داده­ها سپس با استفاده از آزمون­های T مستقل، آنووا، ضریب همبستگی پیرسون و مجذور کای به­کمک نرم­افزار SPSS ۱۵ تحلیل شد.   یافته­ها: میانگین ساعات رانندگی رانندگان در شبانه روز ۸۱/۰ ± ۷۱/۷ ساعت بود و میانگین نمره کلی کیفیت خواب در رانندگان برابر ۳۴/۰ ± ۹۸/۶ از کل ۲۱ نمره بود که ۶۱% از آنها دارای کیفیت خواب نامطلوب بودند. بین سن و کیفیت خواب ارتباط معنی داری وجود داشت (۰۱/۰= p ). بین رضایت شغلی و کیفیت خواب هم ارتباط معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰= p ). رانندگانی که در ۵ سال گذشته تصادف داشته اند، از لحاظ کیفیت خواب وضعیت نامطلوبی داشتند (۰۱۳/۰= p ). نتیجه­گیری: کیفیت خواب رانندگان اتوبوس های بین شهری کرمان مطلوب نیست و برای جلوگیری از تصادفات و آسیب به مسافران باید تدابیر لازم در خصوص بهبود کیفیت خواب رانندگان اتوبوس ها و استراحت به موقع و کافی و محدودکردن ساعات کار رانندگان اندیشیده شود.

کلیدواژه ها: کیفیت خواب, رانندگان اتوبوس, کرمان