سید مسعود داودی
علی اکبر کریمی زارچی
سعید ظفریان

اهداف : در مراکز نظامی به ­دلیل وجود عوامل مساعدکننده، الگوی بیماری­ های پوستی با جامعه متفاوت است. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع بیماری­ های جلدی و عوامل مرتبط با آن در یک مرکز نظامی غیرآموزشی بود .   روش­ ها: در این مطالعه مقطعی که در سال ۱۳۸۷ انجام شد، ۸۰۹ نفر در یک مرکز نظامی به­ صورت سرشماری انتخاب شده و مورد معاینه قرار گرفتند. افراد دارای ضایعات مشکوک به آزمایشگاه معرفی شدند. داده­ های گردآوری شده در نرم­ افزار SPSS ۱۵ با استفاده از شاخص ها و آزمون­ های آماری مجذور کای و رگرسیون لجیستیک مورد تحلیل قرار گرفت.   یافته­ ها: میزان شیوع بیماری­ های پوستی ۲/۲۶% تعیین شد. توزیع بیماری­ ها به­ترتیب اولویت شیوع شامل آکنه ۸.۹%، درماتیت ۸.۸%، پیتریازیس ۳.۱%، زگیل ۱.۹%، پسوریازیس ۰.۷%، تینه­ آ ورسیکالر ۰.۷%، ریزش مو ۰.۵%، خال ۰.۴%، کهیر ۰.۴%، سالک ۰.۴%، اسکار سوختگی ۰.۴% و سل پوستی ۰.۱% بود. میزان شیوع بیماری­ های پوستی از نظر دفعات استحمام در هفته و محل اقامت دارای تفاوت آماری معنی­ دار بود (۰.۰۵>p ). نتیجه­ گیری: با توجه به سهم بالای بیماری­ های واگیر جلدی در بین بیماری­ های مشاهده­ شده و نسبت بالای بیماری در بین سربازان وظیفه، توصیه می­ شود معاینات اولیه در بدو ورود سربازان به مراکز نظامی انجام گیرد. معاینات ادواری به ­منظور کنترل بیماری­ های واگیردار جلدی نیز ضروری است.

کلیدواژه ها: مرکز نظامی, بیماری جلدی, میزان شیوع