خدابخش احمدی
محمود رشادت جو
غلامرضا کرمی
جعفر انیسی

اهداف: اختلال استرس پس از ضربه یکی از اختلالاتی است که نه­ تنها کیفیت زندگی جانباز، بلکه خانواده او را تحت تاثیر قرار می­ دهد و تجربه آسیب در یکی از اعضای خانواده، می­ تواند سایر افراد خانواده را نیز متاثر سازد. این پژوهش با هدف بررسی شدت و فراوانی علایم اختلال استرس پس از ضربه نیابی در فرزندان مصدومان شیمیایی انجام شد.   روش ­ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی روی ۵۲۸ نفر از اهالی شهرستان سردشت در سال ۱۳۸۸ انجام شد. برای انتخاب گروه مورد، فرزندان تمام خانواده­ های مصدومان شیمیایی شهرستان سردشت مورد بررسی قرار گرفتند. برای انتخاب گروه کنترل، ۵ منطقه شهرستان سردشت به ­صورت تصادفی خوشه ای و ۶۰۰ خانواده به­ صورت تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. در مجموع ۵۲۸ نفر دارای معیارهای ورود به مطالعه شناخته شدند و ۲۸۶ نفر به­ عنوان گروه مورد و ۲۴۲ نفر به­ عنوان گروه کنترل، از نظر علایم اختلال استرس پس از ضربه نیابی بر اساس پرسش نامه می­ سی ­سی­ پی بررسی و مقایسه شدند. داده ها با نرم­ افزار SPSS ۱۴ تحلیل شد.   یافته ها: نمره کل می­ سی ­سی ­پی در فرزندان جانبازان شیمیایی ۹۲/۱۳ ± ۸۸/۱۲۸ و در گروه کنترل ۷۰/۲۲ ± ۳۴/۱۰۸ بود (۰.۰۵>p). نمره کل می سی سی­پی در پدران گروه مورد نیز بیشتر از پدران گروه کنترل بود (۰.۰۵>p). تفاوت معنی ­داری در نمره فرزندان بر حسب جنس و گروه ­های سنی وجود نداشت. نتیجه ­گیری: استرس روانی ناشی از آسیب شیمیایی پدر به فرزندان منتقل می شود و لازم است به عنوان یک مشکل جدی نسبت به پیشگیری و درمان آن اقدام شود.

کلیدواژه ها: اختلال استرس پس از ضربه نیابی, مصدومان شیمیایی