بابک معینی
مطلب رحیمی
سید محمد مهدی هزاوه ای
حمید ا... وردی پور
عباس مقیم بیگی
ایرج محمد فام

اهداف: ارتقای فعالیت­ های جسمانی یکی از موثرترین استراتژی­ ها برای کاهش خطر بعضی از بیماری­ های غیرواگیر و مزمن است . روش­ های متعددی به­ مظور سنجش عوامل موثر بر فعالیت جسمانی ساخت و اعتباریابی شده است. کاربردی ترین مدل در این خصوص مدل مرحله ای تغییر رفتار (TTM) است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی فعالیت­ های جسمانی در ارتقای فعالیت بدنی و افزایش توان فیزیکی با استفاده از TTM انجام شد.   روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله ­ای نیمه ­تجربی است که در سال ۱۳۸۸ روی کارکنان یکی از مراکز دولتی انجام شد. ۶۰ مرد ۲۰ تا ۵۷ ساله به روش نمونه­ گیری تصادفی ساده انتخاب و بررسی شدند. کارکنان به دو گروه تجربی و شاهد (۳۰ نفره) تقسیم شدند و قبل و ۳ ماه پس از انجام برنامه آموزشی پرسش­ نامه­ ها را تکمیل نمودند . توان فیزیکی کارکنان با استفاده از دوچرخه ارگولاین اندازه ­گیری و سپس آموزش فعالیت­ های ورزشی و افزایش توان فیزیکی در گروه تجربی اجراشد. داده ها با SPSS ۱۳ تحلیل شد.   یافته ­ها: افراد گروه تجربی در مرحله تغییر پس از مداخله از پیشرفت معنی ­داری برخوردار شدند (۰.۰۰۱=p ). میانگین نمره توان فیزیکی افراد در گروه تجربی پس از اتمام دوره آموزشی افزایش معنی ­دار نشان­ داد (۰.۰۱۶= p ). خودکارآمدی، توازن و تعادل و همچنین فرآیند فعالیت­ های ورزشی افراد در گروه تجربی پس از آموزش افزایش یافت (۰.۰۰۱> p ).   نتیجه­­ گیری: برنامه آموزشی مبتنی بر TTM در بهبود توان فیزیکی و فعالیت جسمانی کارکنان مراکز دولتی موثر است.

کلیدواژه ها: آموزش بهداشت, فعالیت ورزشی, توان فیزیکی, مدل مرحله ای تغییر رفتار