مجید شهرتی
آرش شجیعی
لادن نکوهش
وحید الماسی
محمد مهدی نقی زاده
مصطفی قانعی

اهداف. اختلال خواب و مشکلات تنفسی از شکایات عمده افراد معتاد به مورفین است. داروهای آنتی­ اکسیدان سبب بهبود کیفیت خواب می­ شوند. این مطالعه با هدف تعیین اثر ان­ استیل­ سیستئین (NAC) بر کیفیت خواب و وضعیت تنفسی معتادان به مورفین در حال ترک انجام شد.   روش ­ها. در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، از میان افراد معتاد به مورفین در حال ترک به ­روش نمونه­ گیری سیستماتیک دو گروه برای مصرف دارو (۱۷ نفر) و دارونما (۱۵ نفر) انتخاب شدند و به­ مدت ۴۵ روز به­ ترتیب ۱۲۰۰ میلی­ گرم NAC و دارونما به آنها داده شد. قبل و بعد از مطالعه، وضعیت خواب بیماران توسط پرسش ­نامه وضعیت خواب پیلسبورگ و وضعیت تنفسی آنها با روش پیک­فلومتری بررسی و در نهایت نتایج آن، به وسیله آزمون­ های آماری فیشر، من- ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد.   یافته ­ها. میانگین نمره PSQI قبل از انجام مداخله در گروه دارو ۶۴/۴±۷۶/۱۰ و در گروه دارونما ۴۷/۶±۰۷/۱۰ و پس از انجام مداخله به ­ترتیب ۶۲/۲±۲۹/۵ و ۸۷/۲±۴۰/۴ بود که در هر دو گروه نسبت به ابتدای مطالعه بهبود معنی­ داری داشت. درحالی ­که در ابتدا و در انتها نسبت به یکدیگر اختلاف معنی­ داری نداشتند. NAC سبب بهبود معنی­ دار نتایج پیک­فلومتری در گروه دارو شد، اما نتایج دو گروه در مقایسه با یکدیگر در پایان طرح، اختلاف معنی داری نداشت. نتیجه­ گیری. داروی NAC در مقایسه با دارونما، سبب بهبود معنی ­دار کیفیت خواب و عملکرد ریوی در معتادان به مورفین در حال ترک نمی­ شود.

Keywords: N-Acetyl Cysteine, Sleep Quality, Addiction, Respiratory Situation