رضا کرمی نیا
سید حسن سلیمی
محمد مجدیان

مقدمه. اسارت به عنوان یکی از پراسترس ترین رویدادهای زندگی است که تحول و دگرگونی های عمیق روانی- اجتماعی و جسمانی را برای فرد به دنبال دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی میزان افسردگی در آزادگان است. فرضیه اصلی در این تحقیق بررسی رابطه میزان افسردگی در بین آزادگان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و نیز رابطه آن با اضطراب، خصومت و جسمانی سازی است. مواد و روش ها. مطالعه حاضر از نوع توصیفی است. تعداد ۱۲۹ نفر از آزادگان شهر اصفهان که در اسارت رژیم عراق در طی جنگ تحمیلی بوده اند، سه ماه پس از آزادی در این تحقیق شرکت کرده اند. آزادگان پرسشنامه های شامل اطلاعات دموگرافیک، آزمون افسردگی بک و زیر مقیاس افسردگی از آزمون SCL-۹۰ را تکمیل کردند. نتایج. نتایج نشان می دهند که اسرا در طی دوران اسارت رنج و محرومیت های متعدد محیطی، روانی و جسمانی را تحمل کرده و شاهد شکنجه همرزمان خود بوده و یا خود شکنجه شده اند. نتایج نشان می دهندکه در بدو ورود آزادگان به میهن اسلامی اکثریت آزادگان فاقد افسردگی بوده و تنها ۲۶% آنان از افسردگی رنج می بردند. بحث. انتظار می رود با گذشت زمان مشکلات روان شناختی آزادگان به دلیل محرومیت های دوران اسارت افزایش یابد. به علاوه یافته ها نشان دادند که بین افسردگی، اضطراب، خصومت و مشکلات جسمانی سازی در آزادگان افسرده رابطه معنادار وجود دارد.

واژه ها ی کلیدی: اسرای جنگ, افسردگی, اضطراب, خصومت و جسمانی سازی