سید موید علویان
سید مرتضی حسینی
احسان فتاحی
علیرضا جباری

اهداف. هپاتیت مزمن B امروزه یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی – درمانی در سراسر جهان محسوب می شود. امروزه بسیاری از موارد هپاتیت B ناشی از انتقال با روش های غیرپوستی و یا تلقیح پوستی می باشد ولی دو روش که بیشترین تاثیر را در انتقال ویروس دارند، شامل: انتقال پری ناتال و تماس جنسی می باشد. این مطالعه برای تعیین فراوانی موارد مثبت HBsAg در اعضای خانواده بیماران HBsAg مثبت در کل و نیز برحسب رابطه خویشاوندی افراد، با تاکید بر بررسی تجمع عفونت در خانواده های بیماران نظامی طراحی شد. روش ها. اعضای خانواده ۲۵۰ بیمار مراجعه کننده به مرکز هپاتیت تهران در طول سال های ۱۳۸۱-۱۳۸۰ به صورت توصیفی - مقطعی بررسی شدند. پرسشنامه شامل: اطلاعات دموگرافیک بیماران، وضعیت بیماری در آن ها و وضعیت واکسیناسیون و HBsAg در اعضای خانواده تکمیل شد. میزان واکسیناسیون و سپس فراوانی HBsAg در گروه های مختلف بررسی گردید. یافته ها. از ۱۰۸۶ نفر اعضای خانواده بیماران، HBsAg در ۱۰۵۷ نفر (۲/۹۷ درصد) چک شده بود. از این تعداد ۱۷۳ نفر (۳/۱۶درصد) HBsAg مثبت بودند. بیشترین فراوانی در مادران افراد مبتلا (۳/۳۳ درصد) و پس از آن به ترتیب در برادر و خواهران (۷/۳۰ درصد)، پدران (۸/۲۸ درصد)، همسران (۸ درصد) و فرزندان (۵/۶ درصد) دیده شد.   فراوانی در خانواده بیماران زن به طور معنی داری بیش از خانواده مردان بود (۸/۲۸درصد در برابر۷/۱۱درصد، ۰۴/۰> p ). فراوانی در خانواده بیماران نظامی به طور معنی داری کمتر از خانواده غیرنظامیان بود (۹۸/۱ درصد در برابر ۸/۲۰ درصد، ۰۱/۰> p). نتیجه گیری. بر اساس نتایج این مطالعه خانواده افراد مبتلا در ایران یک کانون تجمع عفونت محسوب می شوند. با این حال به نظر می رسد، اهتمام بیشتر مراکز درمانی نیروهای نظامی و تقید به نظم در خانواده های نظامی باعث کاهش قابل توجه فراوانی HBsAg در این گروه شده است. لذا بررسی کل اعضای خانواده بیماران HBsAg مثبت از نظر مارکرهای سرمی و سپس واکسیناسیون افراد منفی توصیه می گردد.

هپاتیت, واکسیناسیون, نیروهای نظامی و خانواده