عباس عبادی
سید محمدرضا مومنی
مصطفی قانعی
علی اکبر کریمی زارچی

این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که با هدف بررسی تاثیر وضعیت بدنی بر میزان نبض و تنفس مصدومین شیمیایی مبتلا به ضایعه مزمن ریوی ناشی از خردل انجام شده است. در این مطالعه ۳۱ نفر از جانبازان شیمیایی را در وضعیت های نیمه نشسته، طاق باز، خوابیده به شکم، خوابیده به پهلوی راست و خوابیده به پهلوی چپ قرار داده و در زمان های صفر و ۵ و ۱۵ دقیقه با استفاده از دستگاه مانیتورینگ ضربان قلب تعداد تنفس در وضعیت های مورد نظر اندازه گیری گردید. یافته های پژوهش نشان داده که تغییر وضعیت بدنی نیمه نشسته در دقیقه صفر و پانزده دقیقه بعد ( p = ۰.۰۰۵ )، و نیز وضعیت بدنی خوابیده به چپ در زمان صفر و دقیقه پنجم ( p= ۰.۰۱ ) به طور معنی داری باعث تغییر در تعداد نبض می شود. همچنین، مقایسه وضعیت های مختلف با یکدیگر در زمان های یکسان و نیز دو وضعیت نیمه نشسته و طاق باز ( ۰۱ . ۰ › p ) از نظر آماری معنی دار بودند. یعنی تعداد نبض هنگام تغییر وضعیت از طاق باز به نیمه نشسته با افزایش همراه بود. هچنین براساس یافته های این مطالعه تغییر وضعیت های مختلف بر روی تعداد تنفس حداقل تا ۱۵ دقیقه تاثیری نداشت. به طور کلی پیشنهاد می شود با توجه به نتایج به دست آمده، وضعیت بدنی براساس احساس راحتی بیمار انتخاب شود.

Position, Hemodynamic, Copd, Mustard gas and chemical warfare