مجتبی کریمی کریملو - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمی

یکی از موارد مبهم و مردد در آیین دادرسی مدنی که سکوت قانون گذار نیز به ابهام آن افزوده است، مقوله امکانطرح دعوای متقابل در مراحل تجدیدنظر و واخواهی است، لذا در این پژوهش که به روش توصیفی و تحلیلیتهیه و تنظیم شده است، مباحث پژوهش در پرتو پاسخ به این سوال اصلی شکل گرفته است که اساسا با توجه بهآیین دادرسی مدنی و مقررات حاکم بر آن، مطرح کردن دعوای متقابل در مرحله تجدیدنظر و واخواهی امکان پذیراست یا خیر. با مطالعه صورت گرفته، نهایتا نتایج پژوهش موید این مطلب است که در این خصوص دو نظریهوجود دارد، رویکرد اول با تکیه بر متن قانون آیین دادرسی مدنی، معتقد است که دعوای متقابل در مراحلتجدیدنظر و واخواهی امکان پذیر نیست و در مقابل، رویکرد دیگری که موافق تلقی می شود، بر این باور است کهمی توان با تفسیر قوانین، الهام از مقررات فرانسه و همینطور تکیه بر قیاس شرایط مشابه در جلب ثالث که درتجدیدنظر و واخواهی امکان پذیر است، دعوای متقابل نیز در این مراحل امکان پذیر باشد. النهایه باید گفت کهقانون و رویه قضایی با نظریه مخالفین منطبق تر است و امکان طرح دعوای تقابل در تجدیدنظر و واخواهی رادقیق و قانونی نمی داند و برای ارایه دعوای تقابل در این مراحل باید از طرح دعوی مستقل استفاده نمود.

آیین دادرسی مدنی، دعوای تقابل، تجدیدنظرخواهی، واخواهی