حسین علی بینا - طلبه سطح دو حوزه علمیه
امین کمالی - طلبه سطح دو حوزه علمیه
مسلم درزی - طلبه سطح دو حوزه علمیه

بینایی از جمله نعمت های خداوند متعال نسبت به بندگانش است، که این نعمت خداوند متعال از طریقچشم به انسان ها عطا شده و به وسیله این عضو افراد در زندگیشان توانایی دیدن و امکان این را دارند کهبتوانند ببینند، این نعمت خداوند که به بندگان از طریق این عضو داده شده در بعضی از اوقات توسط فرددیگری از صاحب نعمت گرفته می شود که فرض ما در این مسئله کور کردن فردی فرد دیگر را است وویژگی فرد کور کننده این است که او دارای چشم نمیباشد، بلکه از طریق چشم مصنوعی حال چه عینکباشد یا شبیه به چشم عادی، فرد دیگری را کور کرده است به همین خاطر چالشی در قصاص فرد کورکنندهصورت میگیرد، بنابراین ما در این مقاله به بررسی فقهی قصاص در صورت داشتن چشم مصنوعی پرداختیمکه به روش کتابخانه ای همراه با تحلیل و توصیف شرایط و چگونگی طرفی که کور کننده یا جانی است،پرداخته و در پی پاسخ به سوال اصلی که چگونگی قصاص است بواسطه پشتیبانی و جواب سوال های فرعیمانند: مفاهیم مد نظر در تحقیق چیست؟ ادله فقهی و نصوص در این باره چه میباشد پرداخته و در پایان باکامل کردن پازل سوالات فرعی به نظر میرسد فرد جانی یا کورکننده باید دیه بدهد و به خاطر دلیلتساوی در سلامت امکان قصاص نیست.

قصاص، چشم، چشم مصنوعی، تساوی