محسن مصلحی - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم دانشگاه اصفها
عباس حسنوند - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم دانشگاه اصفها

معمولاً انگیزه گردشگری برخاسته و آمیزه ای از نیازهای مختلف است که در افراد مختلف و در شرایط مختلف به صورت گوناگون ظاهر می شود، اما کیفیت و نحوه ارضای این نیازها، خود به امکانات و عوامل مختلفی بستگی دارد که در نهایت نوع فعالیت و رفتار گردشگران را تعیین می کند. این در حالی است که در بعد عرضه گردشگری، عوامل و عناصر مختلف و متنوعی وجود دارد که از آن جمله می توان به جاذبه ها، امکانات، خدمات، تأسیسات و تسهیلات اشاره کرد. استان اصفهان به لحاظ قرار گرفتن در منطقه مرکزی کشور، در مسیر شبکه راه های ترانزیت و اصلی و همچنین با وجود بیش از بیست هزار جاذبه تاریخی، طبیعی و فرهنگی، جزو مهمترین مقاصد مطرح گردشگری کشور می باشد که نقش بسزایی در سیستم اقتصاد گردشگری ایران دارد و بعنوان یک مقصد بین المللی، سالیانه مورد بازدید هزاران گردشگر داخلی و خارجی قرار می گیرد. از این رو روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و هدف آن تحلیل و ارزیابی روند تغییرات و پراکنش فضائی تسهیلات و تأسیسات گردشگری در شهرستان های استان اصفهان، با استفاده از تکنیک ایزارد در فاصله بین سالهای 1378 تا 1388 می باشد. با این وجود با تجزیه و تحلیل وضع موجود و بررسی توان های زیر ساختی و تأسیساتی شهرستان های استان، نتایج پژوهش نشان می دهد که تأسیسات گردشگری در شهرستان های اصفهان و کاشان از رشد م ناسبی برخوردار و سایر نقاط استان اصفهان از وضعیت نامناسبی برخوردار بوده و نیازمند به تدوین برنامه ریزی جامع متناسب با پراکنش جاذبه های گردشگری استان اصفهان می باشد. چرا که مسلماً تدوین یک طرح جامع گردشگری کاربردی می تواند فرصت های مناسبی را جهت سرمایه گذاری داخلی و خارجی و توسعه تأسیسات گردشگری در این بخش فراهم نماید و علاوه بر پاسخگوئی نیاز مردم محلی و منطقه مرکزی کشور، در سطح ملی هم از جایگاه مناسبی برخوردار نماید.

استان اصفهان، تأسیسات گردشگری، تکنیک ایزارد، گردشگری