پتانسیل های گردشگری طبیعی (اکوتوریسم) در مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه موردی: منطقه صادق آباد بافق)

سطح وسیعی ار کره زمین را مناطق خشک و بیابانی در بر گرفته است. در این مناطق فعالیت هایی چون کشاورزی، دامداری و صنعت صورت می گیرد، ولی این فعالیت ها (بخش خصوص بخش کشاورزی که نقش مهمی را در چرخه اقتصاد هر کشور بازی می کند) به دلیل شرایط نامساعد این مناطق با محدودیت مواجه هستند. ای این رو شناخت و بهره وری از سایر پتانسیل های ا قتصادی این مناطق یکی از وظایف مدیران مناطق بیابانی است. جاذبه های طبیعی، اشکال و رخساره های ژئومورفولوژی خاص مناطق بیابانی و بهره جستن از آن ها در صنعت طبیعیت گردی (اکوتوریسم) از جمله این پتانسیل ها است. کشور ما ایران که دو سوم مساحت آن را اقالیم خشک و نیمه خشک شامل می شود، با جاذبه های کم نظیر بیابانی خود، از جمله کشورهایی است که می تواند از این موهبت الهی در زمینه اکوتوریسم بهره برده و از فواید این صنعت از جمله اشتغال تعداد زیادی از گروه های سنی، توسعه زیر ساخت های اجتماعی روستا، حفاظت از محیط زیست و در نهایت رشد اقتصادی کشور استفاده کند. در این مقاله به طور موردی منطقه صادق آباد بافق، واقع در استان یزد، مورد بررسی قرار گرفته و جاذبه های طبیعت گردی بیابانی آن تشریح شده و در پایان پیشنهاداتی برای بهبود و توسعه این صنعت در این منطقه ارائه شده است.

Keywords:

یزد , بافق , ارگ صادق آباد , کویر در انجیر , بیابان