جغرافیا و جاذبه های گردشگری طبیعی (اکوتوریسم)

سرآغاز کار جغرافیایی ((مشاهده اعمال عینی شده در روی کره زمین است)) شکل ناهمواریهای طبیعی، رویش گیاهی، مناظر زیبای روستایی همراه با شکل مزارع و دهکده های تریستی، چشمه های آب معدنی، سیمای شهری با شبکه توزیع بازرگانی، مالی، بانکی، یادمانهای تاریخی، کلیساها، مساجد، تئاترها، کاخ های سلطنتی و موزه ها و بالاخره پارکهای حفاظت شده و مناطق پیرامونی شهر ها که بر اثر موج رفت و آمدهای روزانه مردم قابل رویت است، جزو اعمال انعکاس یافته بر روی زمین است که جغرافیدان آن را زیر نظر دارد. گردشگری طبیعی (اکوتوریسم) مفهومی نو در جغرافیای گردشگری و گرایش نسبتاً تازه در صنعت گردشگری می باشد. محیط طبیعی، معیشت و شیوه های زیست سنتی، چشم اندازها و مناظر زیبای طبیعیت، هدف های اصلی و جاذبه های گردش پذیر این نوع از گردشگری هستند. طبیعت گردی معمولاً دارای یک مفهوم و محتوای فرهنگی و محلی با اهمیت است و انسان را به جامعه باز می گرداند و احساس تعهد به منظور حفاظت از منابع طبیعی و فرهنگ سنتی را در انسان بر می انگیزد. طبیعیت گردی امروزه به عنوان صنعتی پویا اما نو، پا، اهمیت روز افزونی پیدا کرده است، اکوتوریسم سفری مسئولانه به نواحی طبیعی است که به حفظ محیط زیست و پایداری رفاه مردم محلی می انجامد. بدون تردید کشور ایران با جاذبه های فراوان طبیعی، گونه های مختلف فرهنگی، تنوع زیستی و اقلیم متفاوت و داشتن چهار فصل، در آینده یکی از مقاصد طبیعت گردان خواهد بود. اخیراً مشاهده می شود که گردشگران بیشتر جذب مناطقی می شوند که در آنجا جاذبه های طبیعی و فضاهای سبز دست نخورده و دیدنی وجود دارد. هدف این مقاله بررسی جاذبه های طبیعی گردشگری می باشد، روش جمع آوری اطلاعات در این مقاله کتابخانه ای و اسنادی است.

Keywords:

جغرافیا , گردشگری , جاذبه های طبیعی , اکوتوریسم