بررسی تاثیر عناصر اقلیمی برصنعت توریسم وگردشگری شهر اصفهان

ایران یکی از دیدنی ترین کشورهای جهان می باشد. این کشور جزء ده کشور اول از لحاظ اثار باستانی و پنجمین کشور از نظر تنوع زیست محیطی و جزو سه کشور اول جهان از نظر صنایع دستی است. اصفهان یکی از پرجاذبه ترین مناطق گردشگری و نیز رتبه اول کشور در جذب گردشگر و تعداد آثار و مناطق دیدنی و صنایع دستی است. اصفهان با جاذبه های منحصر به فرد معماری در مرکز فلات ایران و بر روی دشتی رسوبی، در حاشیه کویر واقع شده است. وجود رودخانه زاینده رود، خاک حاصلخیز و تنوع اقلیمی آن را از صورت یک شهر کویری خارج ساخته و اعتدال آب و هوایی اش به گونه ای است که ضریب آسایش مناسبی را برای گردشگران تأمین می نماید. زاینده رود و سواحل آن با داشتن جاذبه های توریستی غنی نقش مهمی در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی منطقه ایفا می کند. در این پژوهش بررسی نقش عناصر اقلیمی از جمله بارندگی، در افزایش طول مدت اقامت گردشگران در شهر اصفهان با استفاده از بارش روزانه ایستگاه اصفهان در طی دوره آماری 50 ساله (2011-1961)، و آزمون روند مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین مقدار بارش مربوط به ماه فروردین حدود 1064/15 میلیمتر و کمترین مقدار بارش مربوط به ماه شهریور حدود 5 میلیمتر می باشد. بررسی روند بارندگی و معادلات خطی انها نشان می دهد که در ماه های مهر، اردیبهشت، خرداد و مرداد روند بارندگی در فصل پائیز و از آبان تا فروردین افزایشی و مثبت بوده است. اما در اردیبهشت، خرداد ماه به علت کاهش بارندگی روند منفی و کاهش و در مرداد ماه بدون روند است. اصفهان از لحاظ اب و هوایی متنوع و در اکثر فصول ایام سال برای سفر مناسب می باشد. ماههای اردیبهشت، خرداد، شهریور و مهر برای گردشگری مطلوب می باشد و آب و هوا و اقلیم 80% در جذب توریسم در اصفهان مؤثر است.

Keywords:

صنعت گردشگری , عناصر اقلیمی , آزمون روند , شهر اصفهان