ارزیابی تأثیر متغیرهای اقلیمی بر صنعت گردشگری با استفاده از شاخص TCI مطالعه موردی: استان خراسان

آب و هوا جزء مهمترین عوامل در توسعه صنعت گردشگری بویژه در گردشگری متکی بر جاذبه های طبیعی محسوب می شود، بطوری که عموماً تحت تأثیر وضعیت اقلیمی حاکم بر مناطق مختلف حالت فصلی به خود می گیرد. شرایط آب و هوایی که فرد گردشگر در آن احساس مطلوبی دارد و وقتی به فعالیت گردشگری می پردازد و آن را با احساس آرامش انجام می دهد به آسایش اقلیمی تغبیر می شود. تحقیق مورد مطالعه با استفاده از داده های جوی 15 ایستگاه سینوپتیک با دوره آماری 10 ساله (2005-1996) به روش شاخص اقلیم گردشگری (TCI) انجام گرفت. پایگاه داده ای در نرم افزار Excel 2007 تشکیل گردید. برای تبدیل داه های آماری به اطلاعات فضایی، موقعیت ریاضی ایستگاه ها در سیستم مختصات جغرافیایی به اطلاعات توصیفی اضافه شد. بعد از انجام محاسبات آماری، پایگاه داده ای به محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (Arc/GIS9.3) انتقال پیدا کرده و تحلیل مکانی و فضایی با تکیه بر منطقه بندی شرایط اقلیمی گردشگری در مقیاس زمانی ماهانه انجام گرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد که در ماه های می، ژوئن، جولای، آگوست، سپتامبر نواحی شمالی استان خراسان، ماه های اکتبر، نوامبر، دسامبر، مارس و آوریل نواحی جنوبی و ماه فوریه نواحی غربی شرایط عالی تا ایده آل را برای گردشگری دارند. بطور کلی شاخص اقلیمی گردشگری در تمام ماههای سال شرایط مناسبی را برای گردشگری در استان خراسان نشان می دهد.

Keywords:

استان خراسان , شاخص اقلیم گردشگری , TCI شاخص آسایش حرارتی , GIS , طبیعت گردی و اقلیم