جهانگیر خواجه علی
نفیسه پورجواد

شته نارون (Tinocallis nevskyi (Hemiptera: Aphididae یکی از آفات مهم درختان نارون در فضای سبز شهر شهرکرد می باشد. این شته علاوه بر تغذیه از شیره گیاهی که ضعف گیاه میزبان را در پی دارد با ترشح مقادیر زیادی عسلک به ویژه در فضای سبز شهری موجب آزار و اذیت مردم می­شود. با توجه به نگرانی­ های روز افزون از به کار بردن سموم شیمیایی در فضای سبز شهری، استفاده از دیگر روش­ های کنترل این آفت به ویژه کنترل بیولوژیک ضروری به نظر می­ رسد. در این تحقیق دشمنان طبیعی این شته با نمونه ­برداری­ های هفتگی در طی دو سال متوالی جمع­ آوری و شناسایی شد. همچنین نوسان­ های فصلی چند گونه از آن ها مطالعه و با نوسان­ های فصلی شته نارون مقایسه شد. گونه ­های جمع­آوری شده شامل یک گونه زنبور پارازیتوئیدTrioxys pallidus ، یک گونه کنه پارازیت (Erythraeus) hypertrichotusErythraeus و ۱۲ گونه کفشدوزک شکارگر از نه جنس: Clitostethus, Stethorus, Hippodamia, Oenopia, Chilocorus, Exochomus, Adalia, Coccinella, Scymnus، پنج گونه مگس شکارگر از دو خانواده Chamaemyiidae و Syrphidae و پنج گونه سن شکارگر از سه خانواده Miridae، Anthocoridae و Lygaeidae  بود. فراوانی فصلی جمعیت مجموع شکارگر ها از نظر اوج ظهور با جمعیت شته تقریبا همزمانی داشت، ولی در روند فراوانی فصلی شته و زنبور پارازیتوئید آن همزمانی مشاهده نشد.

کنترل بیولوژیک, فضای سبز, پارازیتوئید, شکارگر, نوسان های فصلی