مریم فدایی تهرانی - دکتری پژوهش هنر، دانشکده هنر، دانشگاه الزهرا س، تهران، ایران.
احمد ندایی فرد - دانشیار، گروه طراحی صنعتی، دانشکده هنر، دانشگاه الزهرا س، تهران، ایران
مهرانگیز پیوسته گر - دانشیار، گروه روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهرا س، تهران، ایران

موزه، نهادی فرهنگی با اشیای متفاوت هنری و علمی است که بر ارکان مهم آموزشی، نمایشی و پژوهشی قرار دارد و مهم ترین عملکرد آن، انتقال دانش ادراکی و عاطفی است تا از این طریق بتواند نسبت به شکل گیری شخصیت ها و دسترسی به ارزش های زیبایی شناختی و اخلاقی جامعه عمل کند. هدف این مقاله، شناخت همدلی به منزله رویکردی نوین در آموزش موزه است که با مطالعه موردی یک اثر موزه ای، به نام «قطعه خط نادعلی میرعماد»، سعی دارد برمبنای نظریه آموزشی بلوم، به این پرسش ها پاسخ دهد: چه ارتباطی بین همدلی و نتایج آموزشی موزه وجود دارد؟ همدلی چگونه سطوح یادگیری بازدیدکننده را تغییر می دهد؟ روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و گردآوری داده ها از راه منابع کتابخانه ای انجام می شود و ابزار سنجش، پرسشنامه همدلی با موزه و آنالیز داده ها از راه کمی و کیفی است. این مقاله با فرض اینکه همدلی، عامل مهمی در تقویت جنبه های ارزشی و اجتماعی حاصل از یادگیری موزه است، استدلال می کند یادگیری، مهم ترین نتیجه آموزش موزه است و با مولفه های همدلی ارتباط نزدیکی دارد. با توجه به یافته های آماری، نتایج نشان می دهد در آموزش موزه، یادگیری و همدلی از عوامل اصلی تغییر نگرش ها و ارزش های فردی هستند و به منزله عامل مهمی در تغییر رفتارهای اجتماعی و تقویت تجربیات انسانی دخالت دارند و به موزه یاری می دهند تا در تحقق نتایج یادگیری از راه فضای موزه ها (انتقال پیام های اخلاقی و زیبایی شناختی) آثار هنری و تاریخی، به خوبی عمل کنند.

آموزش موزه, رویکردهای نوین آموزش موزه, موزه و همدلی, نظریه آموزش و یادگیری بلوم, اثر نادعلی میرعماد