حسین پیرانی - گروه علوم پایه دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار
امید رضا صالحی - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
مریم کیانسب - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه چابهار، چابهار، ایران

مقدمه: تمرینات تناوبی شدید (HIT) رویکرد موثری در بهبود آمادگی در کوتاه مدت است اثر این گونه تمرینات بر سازگاری های عملکردی فیزیولوژیکی در ورزشکاران نخبه هنوز نامشخص است بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر چهار هفته اجرای HIT بر برخی متغیرهای عملکردی و فیزیولوژیکی انجام گرفت روش ها: بدین منظور ۱۴ نفر از بازیکنان داوطلب تیم ملی زنان بسکتبال ایران (با میانگین سن ۲۴/۳ ± ۰/۲۳ سال، وزن ۵۰/۸ ± ۶/۶۳ کیلوگرم و شاخص توده بدنی= ۱۵/۳ ± ۸/۲۱ کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به گونه تصادفی به دو گروه تجربی (n=۷) و کنترل (n=۷) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرینات آزمودنیها ۱ آزمون فزاینده همراه با تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی برای تعیین برخی از متغیرهای فیزیولوژیکی و یک وهله آزمون وینگیت را برای تعیین حداکثر توان (PPO) و میانگین توان (MPO) اجرا کردند. هر دو گروه برنامه تمرین بسکتبال مشابهی را به مدت چهار هفته دنبال کردند در حالی که گروه تجربی در کنار برنامه تمرین بسکتبال، پروتکل دویدن سرعتی بی هوازی (RAST) را به عنوان یک پروتکل HIT دو جلسه در هفته اجرا کردند. نتایج: آزمون ANCOVA نشان داد گروه تجربی افزایش معناداری در VO۲max (۰۰۱/۰=p)، vLT (۰۱۱/۰=p)، VO۲max (۰۰۱/۰=p) و حداکثر نبض اکسیژن (۰۰۱/۰=p) داشتند. اجرای HIT نیز موجب افزایش معنادار حداکثر توان (۰۳/۰ = p) و میانگین توان (۰۲/۰=p) شد. نتیجه گیری: یافته های حاضر نشان داد برنامه تمرینات تناوبی شدید با دوره های استراحت کوتاه میتواند موجب افزایش اجرای هوازی و بی هوازی در کوتاه مدت شود.

تمرین تناوبی, آمادگی هوازی, آمادگی بی هوازی, زنان ورزشکار