ملیحه چمنی - دانشجوی مقطع کارشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، دانشکده هنر و معما

در راستای حرکت و تحول سازههای موجود امروز مثل بتن ، اسکلت های فولادی، سازههای عظیم و .... این سؤال مطرح می شود که آیا این سازهها به سمت معماری پایدار پیش می روند؟! جواب خیر است، حتی از این نظر، در برخی موارد نسبت به سازههای پیشین کم ارزشترند در تولید این سازهها انرژی و هزینه ی هنگفتی مصرف می شود که عموماً برگشت ناپذیر به طبیعت است و بعد از خرابی و بی مصرف شدن چیزی جز زباله ی طبیعت نیستند. مصالح کارخانه ای مستلزم صرف انرژی و هزینه ی هنگفتی هستند و پس از تولید، زباله ی طبیعت نیستند. در حالی که در معماری بومی، مصالح بوم آورد بکار رفته کاملاً سازگار و قابل استفاده مجدد می باشند. این جرقه را در ذهن می زند که با استفاده از دانش و فن آوری امروز و تجربیات گذشته، می توان گامی بزرگ در راستای پایدار کردن معماری امروز خود برداشت. به نظر می رسد سازههای آینده می تواند ترکیبی از دانش و تکنولوژی امروز و تجربیات بومی باشد. از آنجایی که تجربیات بومی پایداری خود را در اقلیم هر منطقه به خوبی نشان داده است، پس می توانیم با استفاده از دانش و تکنولوژی که امروز در دست داریم وتجربیات بکار رفته در هر اقلیم را به خدمت گرفته و در راستای ایجاد معماری پایدار حرکت کنیم.

معماری پایدار، سازههای بومی