سید بهشید حسینی - دکتری معماری، عضو هیات علمی و سرپرست دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه

طبق قوانین بین المللی بمباران بیمارستانها و مراکز درمانی در جنگها ممنوع می باشد، اما از آنجایی که در جنگ برنامه ریزی عملیات با پشتیبانی و برنامه ریزی برای درمان مجروحین بسیار وابسته بود، بیمارستانها به عنوان اولین هدف مطرح و بمباران می شدند. از این رو بحث سازة ضد انفجار و تولید ساخت آن مطرح گردید. اگر چه هیچ سازهای نمی تواند بطور کامل در مقابل انفجارات مقاومت نماید و همواره در طول جنگها سرعت و پیشرفت تخریب برتر از سنگرهای امن با سازههای مهندسی است ، با این وجود در طول جنگ موفق شدیم سازههایی را خلق کنیم که درمقابل بمبارانهای شدید هوایی مقاومت کرده و تنها به تغییر شکل قناعت کنند. در ماههای اول جنگ و پس از احساس نیاز به بیمارستانهای صحرایی ، تعدادی بیمارستان چادری بر پا گردید. در فاصل. کوتاهی نا کارآمدی و ناامنی بیش از حد این بیمارستانها که بیشتر در حد یک اورژانس عمل می کردند مشخص گردید. بلافاصله بیمارستانهایی با کانکس )بیمارستان شهید باقری ( و با تجهیزات کاملتر ساخته شد اما این بیمارستانها نیز در مقابل برتری هوایی دشمن با آسیب پذیری صد در صد مواجه بودند. بدین ترتیب لزوم ساخت و حفاظت بیمارستانهایی با سازههای قویتر کاملاً احساس می شد.