بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و از خودبیگانگی اجتماعی در بین دبیران دبیرستان های شهر تبریز

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و بیگانگی اجتماعی دبیران دبیرستان های شهر تبریز می باشد و روش تحقیق، پیمایشی است. جامعه آماری دبیران زن و مرد دبیرستان های شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۱- ۱۳۹۰ به تعداد ۱۳۲۴۷ می باشند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۷۳ نفر برآورد گردیده و نمونه ها به شیوه طبقه ای متناسب با حجم نمونه انتخاب گردیدند. گردآوری داده ها با استفاده از دو پرسشنامه محقق ساخته کیفیت زندگی کاری برگرفته از کیفیت زندگی کاری والتون و پرسشنامه استاندارد بیگانگی اجتماعی ملوین سیمن که ضریب پایایی آن ها به کمک آلفای کرونباخ که قابل قبول به­ دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شده است. نتایج نشان داده که کیفیت زندگی برابر ۱۰/۱۲±۸۷/۴۴ و بیگانگی اجتماعی برابر ۴۲/۱۶±۶۲/۴۶ به دست آمده که هر دو در حد متوسط بوده است. بین کیفیت زندگی کاری و بیگانگی اجتماعی همبستگی معنی دار به دست آمد. هم چنین کیفیت زندگی کاری با هر یک از ابعاد بیگانگی اجتماعی به­ جز انزوای اجتماعی معنی دار و معکوس بود. یعنی کیفیت زندگی کاری پایین موجب بالا رفتن ابعاد بیگانگی اجتماعی در دبیران می شود.

Keywords:

کیفیت زندگی کاری , بیگانگی اجتماعی , دبیران , تبریز