امید رهایی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه علم و صنعت

در سالهای اخیر تولید مصالح و احداث ساختمان، انرژی بسیار زیادی را به خود اختصاص داده و معضلات مربوط به اتمام مواد خام در کنار کاهش شدید منابع تولید انرژیهای تجدیدناشدنی، لزوم تجدید نظرهایی را در این صنعت فراگیر و مادر ایجاب میکند 6. لذا لازم است تا استراتژیهای طراحی در ساختمانهای جدید، بسوی آینده جهت گیری شوند. این درحالیست که سرعت رشد صنایع و علوم و فنون نسبت به سالهای گذشته بصورت تصاعدی افزایش یافته است ؛ به همان نسبت نیز تغییرات در عرصه استانداردها، عملکردها، کاربریها و غیره بیشتر عیان گشته و بنظر میرسد که ساختمانهای جدید، باید متنوعتر، انعطاف پذیرتر و قابل انطباق با هر گونه تغییرات احتمالی آینده باشند که این امر تمهیداتی را در طراحی و بخصوص در سازه میطلبد. این مقاله در پی آنست تا به تبیین استراتژیهای معماران و مهندسین در ارتباط با ساختمانهای آینده بپردازد و از طریق تحلیل اقدامات صورت گرفته برروی نمونه های موردی در دوره های زمانی مشخص، نقش مهندسی و تکنولوژی را در ارتباط با معماری به چالش بکشاند و تاثیرات متقابل هریک را در دیگری نشان دهد. در این مقاله سعی شده تا به طراحی سازه های آینده و ارتباط آن با دانش مهندسی و معماری در راستای اهداف توسعه پایدار، پرداخته شود و تاثیرات تکنولوژی پیشرفته در معماری و سازه، از زاویه دیگری مورد ارزیابی قرار گیرد و در نهایت به پیشنهاد استراتژیهایی در طراحی، ساخت و نگهداری سازه های آینده در ارتباط با معماری پایدار ختم گردد.

سازه های آینده ، معماری انعطاف پذیر ، تکنولوژی ، محیط زیست ، توسعه پایدار