مرتضی احمدی فرد - دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
مهدی حاتمی - دانشیار، گروه حقوق، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
فرید آزادبخت - استادیار، گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران

ماده ۵۱ منشور ملل متحد، حق استفاده از زور دولت ها در دفاع از خود را «در صورت وقوع حمله مسلحانه» تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را انجام ندهد، حفظ می کند. عموما عقیده بر این است که توسل به زوری که موجد حق دفاع از خود باشد، باید زور مسلحانه شدید و غیرقابل پیشگیری باشد که بتواند دفاع از خود را برای دولت قربانی توجیه کند. در تایید این موضوع، دیوان بین ­المللی دادگستری وجود آستانه تمایز بین «شدیدترین اشکال» و «اشکال کمتر شدید» در استفاده از زور مسلحانه را تایید کرده است اما نظریه انباشت وقایع، بیانگر مجموعه ای از وقایع جزئی است که با هم جمع شده اند تا اینکه به آستانه تخاصم مسلحانه می رسند. در واقع این نظریه، آستانه شدت مورد نظر دیوان را ندارد. با این حال، برخی از دولت ها برای توجیه حق دفاع مشروع از خود، به این نظریه توسل جسته اند. این نوشتار به این نتیجه رسیده است که نشانه هایی وجود دارد که حملات تروریستی فراملی، دولت ها را با مشکل جدی مواجه کرده است؛ در نتیجه، تمایل به پذیرش این نظریه را که قبلا از حمایت کمی برخوردار بود، تا حدودی ایجاد کرده است.

نظریه انباشت وقایع, دفاع مشروع, حمله مسلحانه, ماده ۵۱ منشور