سید علی بنی هاشم - استادیار گروه پریودونتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علو م پزشکی مشهد
مجید صنعت خانی - استادیارگروه بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
حامد مرتضوی - دندانپزشک

مقدمه :  هدف از این مطالعه  سنجش میزان اهمیت به اهداف اخذ و ثبت سوابق پزشکی – دارویی بیماران از سوی دندانپزشکان و تعهد آنها نسبت به اقدام اصولی در این رابطه است . مواد و روشها : روش تحقیق، توصیفی – پیمایشی است و جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه بر اساس مقیاس چهار رتبه ای لیکرت با تعیین درجه پایایی و روایی ابزار سنجش  صورت گرفت. جامعه آماری بر اساس مستندات موجود در اداره نظارت بر درمان دندانپزشکی مشهد ۳۴۵ نفر بوده که نمونه با روش اندازه گیری تصادفی ساده در قالب اعداد تصادفی به تعداد  ۸۰ نفر انتخاب گردید و برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از فنون آماری از جمله کای اسکور  و آزمون t   و آزمون رتبه های علامت دار  ویلکاکسون و ......  استفاده شده است . یافته ها : دندانپزشکان نسبت به اهداف اخذ سابقه پزشکی – دارویی بیماران اهمیت کمی قائلند. دندانپزشکان نسبت به اهداف ثبت سابقه پزشکی – دارویی بیماران، اهمیت بالاتر از متوسط قائلند. نتیجه گیری : با توجه به یافته های فوق، می توان چنین استنتاج نمود که دندانپزشکان از یک سو نیازمند به آموزش مداوم نسبت به الزامات حرفه خود می باشند و از سوی دیگر وجود مدیریت کارآمد بر نظام نظارتی ضرورت دارد.

دندانپزشکان, مسئولیت, تاریخچه پزشکی