کاظم فاطمی - استادیار گروه پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
علی اکبر خوشخونژاد - دانشیار گروه پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سید اصغر میر عمادی - دانشیار گروه پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه هدف از انجام این تحقیق بررسی کلینیکی میزان پوشش سطوح عریان ریشه با استفاده از پیوند بافت همبندی به روش Subepithelial بود. مواد و روشها در این مطالعه تعداد ۱۲ بیمار شامل ۸ زن و ۴ مرد در گروه سنی ۲۲ تا ۴۳ سال که دارای حداقل یک دندان مبتلا به تحلیل لثه بودند انتخاب شدند. ابعاد زیر در مورد هر یک از دندانها اندازه گیری شدند. ۱ - از لبه لثه تا خط طوق                                                                                           ۲ - از لبه لثه تا نقطه مرجع                                                        ۳ - عرض تحلیل در ناحیه CEJ ۴ - عمق پاکت                                                                                                                          ۵ - میزان لثه کراتینیزه  عمل جراحی پیوند مطابق روش ارائه شده توسط Langer & Langer انجام گردید. ابعاد مورد مطالعه یک، دو و ۳ ماه پس از عمل اندازه گیری شدند. با استفاده از آزمونهای فرض، تجزیه واریانس و ضریب همبستگی بررسیهای آماری انجام گرفت.   یافته ها بررسیهانشان داد که روش مورد نظر ۷۵% موفقیت در پوشش سطوح عریان ریشه بالاتر از ۷/۱ میلیمتر و حدود ۹۲% موفقیت در افزایش عرض لثه کراتینیزه به میزان بیش از ۲ میلیمتر داشته است. نتیجه گیری روش پیوند بافت همبندی Subepithelial می تواند در پوشش سطوح عریان ریشه موفقیت آمیز باشد.

پیوند بافت همبندی, تحلیل لثه, پوشش سطح ریشه