حمیدرضا عبدالشاهی - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مهدی رضا سرافراز - دکترای روان شناسی سلامت، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

مقدمه: اهمال کاری از پدیده­های گسترده در میان افراد است که پیامدهای منفی بسیاری را به همراه دارد و با عوامل شناختی، هیجانی و انگیزشی بسیاری در ارتباط است. پژوهش حاضر ارتباط بین اهمال کاری تحصیلی و شفقت خود و نقش هیجانات خودآگاه (شرم و گناه) را در این ارتباط مورد بررسی قرار می­دهد.روش کار: در این مطالعه، ۱۶۵ نفر از دانشجویان ساکن خوابگاه­های دانشجویی دانشگاه شیراز (۸۶ پسر و ۷۹ دختر) در نیم سال اول تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۵ با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه­های شفقت خود، اهمال کاری تحصیلی و نسخه­ی سوم از پرسشنامه­ی عواطف خودآگاه پاسخ دادند و اطلاعات به دست آمده با به کار بردن مدل تحلیل مسیر از طریق رگرسیون خطی چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت.یافته­ها: یافته­های پژوهش حاکی از این بود که اهمال کاری به صورت مثبت با شرم، افسردگی، اضطراب و استرس، و به صورت منفی با گناه رابطه دارد. از طرف دیگر، شفقت خود دارای رابطه­ی منفی با اهمال کاری، شرم، افسردگی، اضطراب و استرس است. نتایج تحلیل مسیر حاکی از آن بود که شفقت خود در رابطه­ی بین اهمال کاری و شرم و گناه نقش واسطه­ای دارد.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که شفقت خود با کاهش آمادگی برای شرم، می­تواند به کاهش اهمال کاری و همچنین کاهش افسردگی، اضطراب و استرس منجر شود.

اهمال کاری, دانشجویان, شرم, شفقت, گناه