جعفر صداقتی - دانشجوی دکتری رشد و تکامل و یادگیری حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
عبدالله قاسمی - استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
معصومه شجاعی - دانشیار، دانشکده علوم ورزشی، گروه رفتار حرکتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

مقدمه: با توجه به اهمیت پرخاشگری کودکان و نوجوانان در پیش بینی مشکلات سازگاری روانی- اجتماعی آینده، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر فعالیت­های رقابتی و غیررقابتی بر پرخاشگری کودکان ۷ تا ۹ و۱۰ تا ۱۲ ساله انجام شد.روش­کار: جامعه­آماری این کارآزمایی بالینی شامل ۲۲۰۰ دانش­آموز پسر مدارس ابتدایی خلیل­آباد در سال تحصیلی  ۹۵-۱۳۹۴ بودند. ابتدا به صورت تصادفی ۴ مدرسه ابتدایی انتخاب و ۲۰۰ دانش­آموز با انتخاب تصادفی در گروه فعالیت­های رقابتی و گروه فعالیت­های غیررقابتی قرار گرفتند. پرسشنامه پرخاشگری کودک ۱۱-۷ ساله در مدرسه (فرم معلمان) به عنوان پیش­آزمون در اختیار شرکت­کنندگان قرار گرفت. طول دوره اجرای برنامه ۱۲ هفته (هفته ای دو جلسه) بود. در انتهای مداخله از گروه­ها پس­آزمون به عمل آمد. داده­ها با استفاده از آزمون کواریانس چند متغیره تحلیل گردیدند. یافته­ها: پس از حذف اثر پیش­آزمون نمره پرخاشگری، تفاوت اثر تعامل گروه رقابتی غیررقابتی با گروه سنی بر نمره­های پس­آزمون معنی­دار نبود (۱۱/۰ P=  و  ۴۷/۲ f (۱,۱۹۹)=).نتیجه­گیری: بر اساس نتایج، فعالیت­های رقابتی و غیررقابتی تفاوت معنیداری در پرخاشگری دانش­آموزان  ندارند.

پرخاشگری, رقابت, کودکان, ورزش