افزایش کارایی سلول های دندریتیک اجزای پروتئینی در مقایسه با عصاره تام لیستریامونوسایتوژنز در ایمونوتراپی مدل تجربی تومور

مقدمه و هدف: استفاده از سلول­های دندریتیک بارگذاری شده با آنتی­ژن­های توموری در جایگاه یک اقدام درمانی برای مقابله با تومورها پیشنهادشده­است. به­منظور افزایش کارایی سلول­های دندریتیک از عواملی گوناگون، نظیر لیگاند مولکول­های TLR و فراورده­های باکتریایی استفاده­می­شود. در این مطالعه از عصاره تام و اجزای پروتئینی باکتری لیستریا مونوسایتوژنز برای القای بلوغ سلول­های دندریتیک استفاده­شده­است. مواد و روش ها: سلول­های مغز استخوان موش Balb/c به مدت ۵ روز در حضور  IL-۴ وGM-CSF کشت­داده­شدند. در روز پنجم به سلول­های دندریتیک نابالغ، لیزات توموری و سپس اجزای پروتئینی یا عصاره تام باکتری لیستریا مونوسیایتوژنز اضافه شد. به­منظور بررسی میزان بلوغ، بیان مولکول­های CD۸۰، CD۸۶ و MHC-II ، روی سلول­ها در روز هفتم بررسی­شد؛ پس از القای تومور در موش ها با استفاده از رده سلولی WEHI-۱۶۴، ۱۰۶ سلول دندریتیک بالغ به صورت زیر جلدی به آنها تزریق­شد. رشد تومور، میزان بقاء و قدرت کشندگی سلول­های طحالی در گروه­های مورد مطالعه بررسی گردید.  نتایج: در موش­های واکسینه­شده با سلول­های دندریتیکی که با اجزای پروتئینی بالغ شده­بودند، تاخیر در رشد تومور و بقای بیشتر مشاهده­شد؛ همچنین در این موش­ها فعالیت کشندگی سلول­های طحالی در مقایسه با مابقی گروه ها بالاتر بود. در تمامی گروه­های دریافت­کننده سلول­های دندریتیک بالغ­شده با عصاره تام و اجزای پروتئینی نسبت­به گروه  کنترل، افزایش فعالیت سیتوتوکسیسیتی و تاخیر در رشد تومور مشاهده­شد.  نتیجه­گیری: اجزای پروتئینی باکتری لیستریا در مقایسه با عصاره تام، توانایی بالاتری برای افزایش کارایی سلول­های دندریتیک در ایمونو تراپی مدل موشی تومور دارند.

Keywords:

ایمونوتراپی , سلول دندریتیک , تومور , لیستریا مونوسیتوژنز