سید محمود میرخلیلی - دانشیار دانشکده حقوق، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران
علی عسگری مروت - دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق جزا و جرم شناسی، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران
مسلم واحدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق جزا و جرم شناسی، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران

خانواده به عنوان یک منبع سرمایه اجتماعی با قابلیت هایی که در آن حاکم است، در اجتماعی سازی و تربیت فرزندان نقش اساسی و بنیادی ایفا می­کند. هدف اصلی مقاله حاضر بررسی عوامل اقتصادی، نظارت والدین، تثبیت و تحکیم خانواده، کیفیت محیط زندگی و توانایی تربیتی والدین به عنوان عوامل حفظ و توسعه سرمایه اجتماعی خانواده به منظور پیشگیری از انحرافات اجتماعی و ارتکاب جرایم اطفال و نوجوانان است. بنابراین، با بررسی نظریه­های جرم­شناسی به این موضوع پرداخته شده است که خانواده تا چه حدی در پیشگیری از جرایم اطفال و نوجوانان موثر است. به عبارت دیگر، اگر سرمایه اجتماعی خانواده تضعیف شود، طبق نظریه جرم شناختی «معاشرت های ترجیحی» اطفال و نوجوانان از محیط خانواده فاصله گرفته و به گروه های بزهکارانه پناه می برند و این امر سبب می شود بسترهای ارتکاب جرم برای این دسته از اشخاص فراهم شود و در نتیجه طبق نظریه «یادگیری اجتماعی» افراد یادشده با قرارگرفتن در محیط بزهکارانه، نحوه ارتکاب جرم را فراگیرند.

اطفال و نوجوانان, بزهکاری, پیشگیری, خانواده, سرمایه اجتماعی