مرتضی صداقت آهنگری حسین زاده - استادیار گروه فلسفه علم، دانشگاه امیرکبیر

کرون معتقد است مرجع یک اسم را فقط ارتباط علی با آن شیء متعین نمی کند، چراکه علیت حاوی نوعی عدم تعین است که برای فرار از آن لازم است بعد شناختی، که از آن به جواز معرفتی یاد می کند، نیز در تعیین مرجع اثر گذارد. دیویدسون بیان مشابهی را در مورد نحوه تعین محتوای باور ادراکی در تز مثلث بندی خود دارد. در این تز او معتقد است فرد علاوه بر ارتباط علی با محتوای باور ادراکی خود که شیئی خارجی است که علت آن باور در فرد شده است، لازم است از ارتباط کلامی با دیگران نیز جهت تعین محتوای این باور، کمک گیرد. در این مقاله، پس از بیان نظریات کرون و دیویدسون، به بیان مشابهت های جواز معرفتی در نظریه کرون و ارتباط کلامی در نظریه دیویدسون خواهم پرداخت.

جواز معرفتی, مثلث بندی, ارجاع, ارتباط کلامی