سیدحسین احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشگاه تهران، ایران
نیما گروسی مختار زاده - استادیار گروه مدیریت صنعتی دانشگاه تهران

فرایند نگهداری و تعمیرات، یکی از حیاتی­ترن فرایندهای سازمان است که وظیفه اصلی آن نگهداری و حفظ ماشین­آلات در شرایط مطلوب یا بازگرداندن آنها از شرایط نا مطلوب به مطلوب است. خرابی ماشین آلات، به از دست رفتن زمان در دسترس تجهیزات و افزایش هزینه­های سازمان منجر می­شود، بنابراین همواره بهبود عملکرد ماشین­آلات و درنتیجه بهبود فرایند نت، مورد توجه متخصصان بوده است. هدف این مقاله پاسخ‎ به این پرسش است که بر اساس شاخص های انتخاب‎شده، کدام دستگاه بیشتر از دستگاه‎های دیگر نیاز به نت پیشگیرانه دارد. افزایش میزان عمر تجهیزات، افزایش رضایتمندی مشتریان و کاهش دیرکرد صورت‎گرفته به‎سبب خرابی های دستگاه ها، از دلایل انجام این پژوهش است. در این مقاله نخست به شناسایی شاخص های مهم در بحث نگهداری و تعمیرات کارخانه با توجه به سوابق دستگاه های موجود در سال ۹۱ به‎مدت دوازده‎ماه پرداخته شده است و سپس به‎کمک یکی از روش های تصمیم گیری چند معیاره با نام مدل مارتل و زاراس، به اولویت بندی و شناسایی حیاتی ترین دستگاه موجود در کارخانه پرداخته و راه‎کارهایی برای نگهداری این دستگاه در بالاترین سطح کیفی خود ارائه شده است.

تعمیر و نگهداری پیشگیرانه, روش های غیرجبرانی, شاخص های حساسیت, مدل مارتل و زاراس