محسن قادری - دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی ( دانشگاه تهران )
بهرام نصراللهی - کارشناش ارشد روانشناسی و مشاوره خانواده دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

هدف پژوهش حاضر آزمون الگوی تبیین دلزدگی زناشویی بر اساس صمیمیت و تمایزیافتگی با رابطه گری وابستگی به شبکه های اجتماعی بود. روش پژوهش همبستگی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کارکنان شهرداری شهر تهران در سال ۹۶ بود که از این جامعه تعداد ۳۵۰ نفر که متاهل و دارای حداقل یک فرزند بودند با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI)، پرسشنامه صمیمیت باگاروزیی (۲۰۰۱)، پرسشنامه دلزدگی زناشویی پانیز (۲۰۰۳) و پرسشنامه وابستگی به شبکه های اجتماعی کیمبرلی یانگ (۱۹۹۹) استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها، ازطریق تحلیل مسیر و معادلات ساختاری تحلیل شدند. شاخص های برازش مدل نشان داد الگوی تبیین دلزدگی زناشویی بر اساس وابستگی به شبکه های اجتماعی ، صمیمیت زناشویی و تمایزیافتگی از برازش کافی برخوردار است ؛ همچنین میزان تمایزیافتگی (۲۲۰/۰(β = - و صمیمیت زوجین (۲۹۱/۰(β = - بر وابستگی به شبکه های اجتماعی و میزان تمایزیافتگی (۴۵۱/۰= -(β، صمیمیت (۵۵۷/۰(β = - و وابستگی به شبکه های اجتماعی (۴۶۴/۰(β = بر دلزدگی زناشویی تاثیر مستقیم داشت . در مورد نقش میانجی نیز یافته ها نشان داد میزان صمیمیت زوجین با نقش واسطه گری وابستگی به شبکه های اجتماعی بر دلزدگی زناشویی (۱۰۲/۰= -(β و تمایز یافتگی (۱۳۵/۰(β = - تاثیر غیرمستقیم دارد.

دلزدگی زناشویی ، وابستگی به شبکه های اجتماعی ، صمیمیت زناشویی ، تمایزیافتگی .