احمد جاسیز - دانشیار علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
دانیال رضاپور - استاد مدعو علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه گیلان، گیلان، ایران

از آنجا که جهان اسلام عمق راهبردی انقلاب اسلامی است، حمایت و توجه عمیق و جدی به توسعه نهضت­ های اسلامی در مواجهه با طرح­ های سلطه طلبانه نظام سلطه، ضرورتی راهبردی به نظر می­ رسد.  امروزه شبکه ­ای از کنشگران انقلابی در عرصه جهانی، متاثر از این آموزه ­ها و در چارچوب محور مقاومت علیه نظام سلطه فعالیت می ­کنند. علی­رغم اینکه محور مقاومت به عنوان مفهومی پذیرفته شده در فضای سیاسی همواره محل بحث بوده است اما این محور به عنوان ترکیبی از اتحاد استراتژیک، جامعه امنیتی و شبکه ایده آل، با توجه به دیدگاه ضدهژمونیک دیرینه خود در برابر ایالات متحده و متحدان منطقه ای اش در غرب آسیا شناخته می­ شود.آنچه این شبکه ائتلاف پیچیده را در کنار هم نگه می­ دارد، یک دیدگاه هنجاری مشترک گسترده از نظم منطقه ای است که در گفتمان اعضای محور وجود دارد و توسط میراثی ایده آل هدایت می شود و از طریق عملکرد فضایی واقعی می­ شود. سوال پژوهش این­گونه مطرح می­ شود که چه عواملی باعث تقویت پیوند میان ایران و حزب ­الله و در مجموع محور مقاومت می­ شود؟ فرضیه مقاله بدین شکل مطرح می­ شود که پیوندهای تاریخی- فرهنگی به همراه استفاده­ هم زمان از قدرت هوشمند در غرب آسیا، نه تنها باعث تحکیم روابطه میان ایران و جبهه مقاومت و تثبیت نبرد جبهه ­های جنگ شده است؛ بلکه با بهره­ گیری از اصول نوموس (دین، مذهب- قانون- اصول) و مکان­ های کلیدی در جنوب لبنان هم مرز با رژیم صهیونیستی، ج.ا. ایران توانسته ­اند نفوذ راهبردی و بازدارندگی خود را در سطح منطقه ­ای عمق ببخشد. دراین مقاله مفاهیم فضایی مقاومت و یاد بودی که دو بازیگر جمهوری اسلامی ایران و حزب الله ایجاد کرده اند، مورد بحث قرار گرفته است. استدلال ما این است که نوموس (دین، مذهب- قانون- اصول) به عنوان یک ابزار مفهومی جایگزین برای درک مظاهر نظم در کنار رویکردهای جریان اصلی تر، کاربرد دارد.

نوموس, محور مقاومت, غرب آسیا, جمهوری اسلامی ایران, حزب الله