آرویند شارما
خلیل قنبری - عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب

در مطالعات دین در کنار روش هایی مانند الاهیات و جامعه شناسی دین، «روشی دینی» نیز وجود دارد. این روش دارای دو ویژگی است: نخست آنکه بر دیدگاه درونیان تکیه دارد و دوم آنکه درباره ماهیت دین نیست. شارما در توضیح روش دینی به ترتیب دو گام سلبی و ایجابی برمی دارد. در گام نخست، تمایز روش دینی را با روش اعترافی و تحویلی توضیح می دهد و در گام دوم، از یک طرف نشان می دهد که دین نیز مانند هنر روش مطالعه خاص خود را دارد و از طرف دیگر با تکیه بر معنای پدیدارشناسانه از دین تاکید می کند که امکان روشی دینی برای مطالعه دین لزوما به معنای آن نیست که دین محصول جامعه و فرهنگ نیست. او همچنین بیان می کند که دین به عنوان موضوع روش دینی می تواند چهار سطح مختلف داشته باشد؛ دین در سطح یک مومن، در سطح یک سنت، در سطح سنت های دینی به عنوان کل، و در کلی ترین سطح.

درونیان, روش دینی, تحویلی و اعترافی, پدیدارشناسی