مرضیه جباری دیزیچه - کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه پیام نور مرکز مبارکه
سیدطالب مومنی نژاد - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان
سمیه گنجی مقدم - کارشناسی ریاضی کاربردی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
مریم فرهادی - کارشناسی روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

در دنیای امروز، تحولات اجتماعی، فرهنگی و فناوری به همراه چالش های جدیدی را در پرورش و تربیت فرزندان ایجاد کرده است. یکی از این چالش ها، انتخاب بهترین روش تربیتی برای فرزندان است. در این زمینه، رویکرد خانه آموزی به عنوان یک الگوی تربیتی نوظهور، توجه متخصصان و والدین را به خود جلب کرده است. رویکرد خانه آموزی، فرصتی فراهم می کند تا والدین با توجه به نیازها و شرایط خانه، فرزندان خود را تربیت کنند. با توجه به تغییرات اجتماعی، فرهنگی و فناوری، تربیت و پرورش فرزندان به یک چالش اساسی تبدیل شده است. در این موقعیت، انتخاب مناسب ترین روش تربیتی برای فرزندان، یکی از چالش های اصلی والدین و متخصصان در حوزه تربیت است. یکی از رویکردهایی که در این زمینه مطرح شده است، رویکرد خانه آموزی است که به والدین امکان می دهد فرزندان خود را با توجه به نیازها و شرایط خانواده، تربیت کنند. اما سوالاتی مانند آیا رویکرد خانه آموزی واقعا مناسب است؟ چه مزایا و چه معایبی در این رویکرد وجود دارد؟ و چگونه این رویکرد می تواند بر رشد و توسعه فرزندان تاثیر بگذارد، همچنان به عنوان مسائل بررسی نشده باقی می مانند. رویکرد خانه آموزی به عنوان یک راهبرد نوظهور در پرورش فرزندان، در دستور کار تحقیقات و بحث های علمی قرار گرفته است. این رویکرد امکان می دهد والدین با توجه به محیط خانه و شرایط خاص خانواده، برنامه ریزی برای تربیت فرزندان خود داشته باشند. در این مقاله، مزایا و معایب این رویکرد به صورت دقیق تجزیه و تحلیل می شوند و تاثیرات آن بر رشد و توسعه فرزندان بررسی می شود.

رویکرد خانه آموزی، دانش آموز، معلم، پرورش فرزندان، مزایا، معایب