زینب فاضل نیا - کارشناسی روانشناسی عمومی

در پژوهش فوق در پی یافتن این راهکار بودم که چگونه می توانم انگیزه و علاقه ی دانش آموزان آموزشگاه را جهت شرکت در نماز جماعت مدرسه افزایش دهم؟ با توجه به مراحلی که اجرا کردم و بر اساس مشاهداتم از وضعیت روحی دانش آموزان و حضورشان در نماز، به این نتایج دست یافتم: دانش آموزان بدون اکراه، در وقت مقرر اقدام به گرفتن وضوکرده و برای نماز آماده می شوند. آنان بدون کمرویی، اشکالاتی را که با آن مواجه می شوند، می پرسند میزان مشارکتشان در آماده کردن محل نماز، نشان از علاقه ی آنان دارد شمارش دانش آموزان در هنگام نماز خواندن نشان از افزایش تعداد شرکت کنندگان دارد تمام همکاران در این پژوهش بیان نمودند که این موفقیت بر اساس کارهایی بوده که با هم انجام داده بودیم خوشحال بودند ومرا تشویق به ادامه ی کارهایی نظیر این کار نمودند و درخواست کردند نسخه ای از کارم را در اختیارشان قرار دهم. اولیاء نیز بیان داشتند که فرزندانشان به نماز اهمیت می دهند، والدین می گفتند: هر جای نماز و یا وضو اشتباه می کنیم، اشتباه ما را گوشزد کرده و اصلاح می نمایند. با تلاش مداومی که در طول حدود. ماه داشتم، توانستم با کمک همکارانم با گردآوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آنها اقداماتی انجام دهم که نتیجه ی آنان به این شرح است: ۱- اشکالات نماز و شرایط برگزاری نماز جماعت دانش آموزان به طور کامل رفع شده است. ۲- دانش آموزان با اشتیاق و از روی اختیار هر روز خودشان مقدمات برگزاری نماز را مهیا می کنند. ۳- گفته های والدین آنها و اشتیاق و رفتارشان، نشان می دهد که نسبت به خواندن نماز علاقمندی نشان داده و چنان چه این روش در سال ها ی بعد پیگیری شود، این امر بیشتر ملکه وجود آنان خواهد شد. ۴- طبق گفته ی والدین، دانش آموزان نه فقط خود نماز می خوانند، بلکه در خانواده نیز اقدام به رفع اشکال وضو و نماز والدین و دیگر اعضای خانوده ی خود می نماید.

نماز، علاقه مندی، مشارکت در نماز جماعت، دانش آموزان.