محبوبه سادات حسینی - Baqiyatallah University of Medical Sciences
مجتبی سپندی - Baqiyatallah University of Medical Sciences
سیده راضیه هاشمی - Baqiyatallah University of Medical Sciences
سپیده عباس زاده - Baqiyatallah University of Medical Sciences
مریم تقدیر - Baqiyatallah University of Medical Sciences
طاهره باباشمسی - Baqiyatallah University of Medical Sciences

زمینه و هدف سطح پایین ویتامین  D با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۱، بیماری های قلبی عروقی، برخی سرطان ها، عوارض بارداری، خودایمنی، آلرژی، زایمان زودرس و وضعیت نوزادان ارتباط دارد. مطالعات بسیاری نشان داده اند که سطح ویتامین D در زنان باردار کمتر از میزان توصیه شده می باشد. مکمل ویتامین D برای بهبود وضعیت ویتامین D توصیه می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر مکمل یاری ویتامین D بر فراسنج های خونی استخوانی در زنان باردار مبتلا به کمبود ویتامین D انجام شد. مواد و روشها : مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی ( از نوع قبل و بعد ) می باشد. شرکت کنندگان در این مطالعه ۴۱ زن باردار (هفته ۱۴-۱۲ بارداری ) مبتلا به کمبود ویتامین D  بودند. مدت مداخله در این مطالعه ۶ ماه بود. مرحله اول مداخله: دادن یک عدد پرل ویتامینD  با دوز ۵۰۰۰۰ واحد هر هفته یک بار به مدت ۱۲هفته و مرحله دوم مداخله: دادن یک عدد پرل ویتامین D با دوز ۵۰۰۰۰ واحد هر ماه یک بار به مدت ۳ ماه . در سه مرحله شامل مراحل: قبل ، بعد از مرحله اول مکمل یاری و مرحله دوم مکمل یاری، سطح سرمی ۲۵OHD، کلسیم، فسفر، منیزیم، پاراتورمون، آلکالین فسفاتاز اندازه گیری شدند. یافته ها : در پایان مرحله اول و دوم مکملیاری، میانگین سطح سرمی  ۲۵OHDبطور معنی دار افزایش و پاراتورمون کاهش یافت(۰۰۱/۰ p<). فسفر و آلکالین فسفاتاز، در پایان بارداری افزایش آماری معنی داری داشتند(۰۰۱/۰ p<). مقایسه میانگین سطح سرمی کلسیم و منیزیم  در طی مطالعه اختلاف آماری معنی داری نشان ندادند. نتیجه گیری : با توجه به یافته های حاصل از مطالعه حاضر مکمل یاری ویتامین D با دوز ۵۰۰۰۰ واحد در هفته ،  سبب افزایش سطح ویتامین  D در زنان باردار شد و با توجه به نیاز دوران بارداری کلیه متغیرهای استخوانی در مطالعه حاضر در وضعیت مناسب قرار داشتند.

Calcium, Phosphorus, Pregnancy Vitamin D deficiency, بارداری, فسفر, کلسیم, کمبود ویتامین D