چکیده در دو دهه اخیر توجه به نظریه­های ادبی و انطباق آن ها با متون ادب پارسی، شتاب بیشتری به خود گرفته است. یکی از این نظریات، نظریه ریخت­شناسی ولادیمیر پراپ (۱۸۹۵-۱۹۷۰) است که تاکنون پایان­نامه­ها و مقالات علمی - پژوهشی زیادی بر اساس آن نوشته شده است. این مقاله، به بررسی بیست و یک مقاله علمی - پژوهشی چاپ­ شده در فاصله سال­های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۳، به عنوان پر بسامدترین سال­های به کارگیری الگوی ولادیمیر پراپ در ایران، می­پردازد. نتیجه بررسی­ها نشان می­دهد از مجموع این مقالات، تنها پنج مقاله در انطباق الگوی پراپ با متون ادب داستانی پارسی درست عمل کرده­اند و در مابقی آن ها ناهمخوانی­هایی با این الگو دیده می­شود که نتایج به دست آمده را کم و بیش تحت تاثیر قرار داده است. این ناهمخوانی­ها شامل مواردی چون در نظر گرفتن وضعیت آغازین به ­عنوان خویشکاری، اشتباه در تعیین خویشکاری­ها، عدم توجه به ترکیب حرکت­ها و اشتباه در تعیین حرکت­های این متون است.

کلیدواژه­ها: ریخت­شناسی, ادب داستانی فارسی, ولادیمیر پراپ, وضعیت آغازین, خویشکاری, حرکت