این مقاله میکوشد از میان آرای متعدد هگل، درباره هنر و زیبایی شناسی، به بررسی تراژدی یونان باستان و تراژدی نوین (مدرن) بپردازد. به طور کلی تراژدی از نظر هگل عبارت است از گونه ای درام که در آن برخورد و تصادم میان دو موضع رخ می دهد؛ دو موضعی که هر یک به خودی خود از حیث اخلاقی موجه‎اند. در پایان تراژدی، این تصادم به طریقی رفع می شود. در این میان تراژدی یونان باستان و تراژدی نوین که یکی به دوره کلاسیک هنر و دیگری به دوره رمانتیک هنر تعلق دارد، با توجه به نظرگاه کلی هگل به این دوره های تاریخ هنر، از یکدیگر متمایز می شوند؛ ضمن این که به نظر می رسد از دید هگل، تراژدی یونان باستان با اصل تراژدی یا تراژدی به طور کلی، هم خوانی بیشتری دارد. این در حالی است که مطابق با اصول هگل، هنر رمانتیک که متاخر از هنر کلاسیک است، باید صورت متکامل تر و برتر هنر و در نتیجه تراژدی نوین که متاخر از تراژدی باستان است، باید صورت متکامل تر و برتر تراژدی باشد. در این مقاله پس از بررسی تراژدی یونان باستان و نوین از منظر هگل، به این ابهام نیز پاسخ داده شده­است.

کلیدواژه ها: تراژدی, تراژدی یونان باستان, تراژدی نوین (مدرن), هنر کلاسیک, هنر رمانتیک