مهدی مهری - کارشناسی ارشد عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

در سرتاسر جهان، هنگامی که یک تقاطع همسطح به ظرفیت اشباع خود میرسد، محققین در پی راهکارهایی جهت بهبودبخشی وضعیت تقاطع موجود بر میآیند از جمله راهکارهایی که مورد بررسی قرار میگیرد اصلاح طرح هندسی، اعمال محدودیتهای ترافیکی و غیره میباشد که در ردیف راه حلهای کمهزینه قرار میگیرند. در صورتی که اینگونه راهکارها نتواند مشکل ترافیکی تقاطع را حل نماید راهحل دیگری که همان تبدیل تقاطع همسطح به تقاطع غیرهمسطح میباشد مد نظر قرار میگیرد. با توجه به تنوع زیاد انواع تقاطع های غیرهمسطح و حوزه عملکرد هریک از آنها و نیز هزینه های متفاوت اقتصادی آنها گزینه های متفاوتی برای انتخاب نوع تقاطع غیرهمسطح وجود دارد. در کشور ما نیز هنگامیکه یک تقاطع همسطح به یک تقاطع غیر همسطح تبدیل میشود هیچگونه معیاری برای انتخاب بهینه ی تقاطع غیرهمسطح وجود ندارد. هدف از این پژوهش افزایش دهانه پلها در تقاطعهای غیرهمسطح در جهت رفع موانع کنار جادهای و استفاده و اصلاح تجهیزات ایمنی و تاثیرات ایمنی و اقتصادی آن میباشد. روش نمونه برداری از جامعه آماری تصادفی میباشد. جامعه آماری مورد مطالعه جهت بررسی تغییر دهانه پلها با شدت تصادفات، زمان سفر، زمان ترافیک، هزینه های اجرایی، خسارتهای فوتی و جرحی، حاشیه امن برای مسیر عبوری خودروها و اثرات آلودگیهای زیست محیطی در تقاطعهای غیرهمسطح پرسشنامهای به تعداد ۱۲۲ نفر از کارکنان وزارت راه و ترابری و اداره راه و ترابری زنجان توزیع شد. سپس نتایج پرسشنامه آزمون کولموگروف – اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن در نرم افزار SPSS اعمال شده و به ارزیابی آنها پرداخته شده است. نتایج آزمون همبستگی نشان داد دهانه پلها بر هر کدام از مولفه های شدت تصادفات، زمان سفر، زمان ترافیک، هزینه های اجرایی، خسارتهای فوتی و جرحی، حاشیه امن برای مسیر عبوری خودروها و اثرات آلودگیهای زیستمحیطی تاثیرگذار است.

دهانه پل، تقاطع غیرهمسطح، موانع کنار جادهای، تجهیزات ایمنی، تاثیرات ایمنی و اقتصادی