جواد کریمی ملک آبادی - دانشجوی ارشد مهندسی عمران گرایش سازه دانشگاه صنعتی اصفهان
علیرضا سلجوقیان - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان
محمدرضا افتخار - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان
داود مستوفی نژاد - استاد گروه مهندسی عمران، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان

محققین در دهه های اخیر، با استفاده از ریز دانه ها به همراه استفاده از رزین، بتن جدیدی را به نام بتن پلیمری (۱PC)، تولید کرده اند. با توجه به پیشرفت سریع دانش تکنولوژی بتن، بتن پلیمری به علت انعطاف پذیری بالا، برای باز طراحی و بهینه سازی در سازه ها مورد استفاده قرار گرفته است. برای ساخت بتنهای پلیمری الیافی از الیاف مختلفی نظیر الیاف بازالت، کربن و شیشه استفاده میشود. در این پژوهش برای ساخت بتن پلیمری از میکروسیلیس و ماسه سیلیس و رزین پلی استر اورتوفتالیک استفاده شده، همچنین برای مسلح کردن آن از الیاف بازالت و شیشه استفاده شده است. ساخت بتن پلیمری با درصد رزینهای مختلف جهت دستیابی به رزین بهینه انجام شده است. برای تعیین مقاومت فشاری بتن پلیمری ساخته شده از نمونه های مکعبی ۷۰ ۷۰ ۷۰ میلی متر و جهت مقاومت خمشی بتن پلیمری از نمونه های منشوری با ابعاد ۱۰۰ ۱۰۰ ۳۵۰ میلی متر استفاده شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش رسیدن به طرح اختلاط بتن پلیمری و اضافه کردن ۰/۲۵ درصد حجمی الیاف بازالت و شیشه به بتن بوده، مقاومت فشاری به دست آمده نمونه حاوی الیاف بازالت، شیشه و نمونه شاهد به ترتیب ۸۶، ۸۲ و ۷۸ مگا پاسکال است. مقاومت خمشی حاصل از آزمایش نمونه حاوی الیاف بازالت، شیشه و نمونه شاهد ۲۶/۵، ۲۵/۹ و ۲۱/۳ مگا پاسکال به دست آمده است. بنابراین اضافه کردن الیاف بازالت و شیشه به بتن پلیمری به ترتیب باعث افزایش ۱۱ و ۶ درصد مقاومت فشاری نسبت به نمونه بدون الیاف شد. همچنین مقاومت خمشی نمونه های حاوی الیاف بازالت و شیشه به ترتیب برابر ۲۵ و ۲۲ درصد نسبت به نمونه بدون الیاف افزایش یافته است.

رزین پلی استر، بتن پلیمری، بتن الیافی، الیاف بازالت، الیاف شیشه، میکرو سیلیس.