مهتاب کاظمی بلترک - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی دانشکده علوم انسانی، دانشگاه گلستان، گلستان، ایران.
بهزاد پورقریب - استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه گلستان، گلستان، ایران
علی عرب مفرد - استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه گلستان، گلستان، ایران.

به اعتقاد جودیت باتلر، و متاثر از عقاید میشل فوکو، ساختار قدرت به شکل شبکه ای پیچیده در جامعه گسترده است و زنان در این ساختار، در پایین ترین سطح قرار دارند. در واقع ساختار پیدا و پنهان قدرت، زنان را از حقوق بدیهی خود محروم می کند. مقاله حاضر با رویکرد تحلیلی- انتقادی به نقد مجموعه داستان «دورنمای کاسل راک» اثر مونرو و «رازی در کوچه ها» از فریبا وفی می پردازد. نتایج این بررسی حاکی از این است که هر دو نویسنده چنین شبکه های پیچیده ای از قدرت را آشکار کرده، نشان می دهند چگونه زنان در جامعه پس رانده می شوند. مونرو با روایتی ساده، مصادیق و نشانه های گفتمان قدرت را در لایه های زیرین اجتماع بازنمایی می­کند و از زنان می خواهد تا بر حقوق خود پافشاری کنند. وفی نیز از استیلای قدرت مردانه می گوید. ادبیات از نظر مونرو یکی از عرصه هایی است که این مبارزه پنهان اجتماعی و مدنی را عینیت می بخشد. وفی، این مسئله را با نشان دادن استعدادها، قابلیت ها و توانایی ایستادگی ذهنی و عملی زنان مطرح می کند. ذهنیت فمنیستی مونرو و وفی در این داستان ها از دستاوردهای معروف به سه موج فمینیسم بهره می برد ولی بیشتر وامدار تاملات فیلسوف پساساختارگرا، جودیت باتلر از موج سوم فمینیسم است.

رازی در کوچه ها, دورنمای کاسل راک, فمنیسم, گفتمان, مردسالاری, روایت شناسی