درنا سلامتیان - گروه جامعه شناسی و برنامه ریزی اجتماعی، دانشکده اقتصاد مدیریت و علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مسعود خلیلی - بخش جامعه شناسی و برنامه ریزی اجتماعی/ دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی/ دانشگاه شیراز/ شیراز/ ایران

انزوای اجتماعی مانع از مشارکت سازنده افراد در جامعه می شود و از آنجا که احساس امنیت اجتماعی، یکی از متغیرهای اثرگذار بر انزوای اجتماعی است، تحقیق حاضر با هدف مطالعه ی رابطه ی احساس امنیت اجتماعی و انزوای اجتماعی بین دانشجویان دانشگاه شیراز انجام شده است. جامعه ی آماری، کلیه ی دانشجویان دانشگاه شیراز بوده اند که با استفاده از فرمول کوکران، تعداد ۴۱۱ نفر به عنوان حجم نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه ی ساختمند بود که با بکارگیری از مقیاس های احساس امنیت اجتماعی و انزوای اجتماعی تدوین گردید. یافته ها، حاکی از رابطه ی معکوس و معنادار بین انزوای اجتماعی با متغیرهای سن و ابعاد احساس امنیت اجتماعی (احساس امنیت اقتصادی، احساس امنیت سیاسی، احساس امنیت قضایی، احساس امنیت روانی و احساس امنیت عمومی) دارد؛ همچنین متغیرهای جنسیت، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، طبقه ی اجتماعی و محل سکونت تفاوت معناداری با انزوای اجتماعی داشتند؛ اما رشته ی تحصیلی، تفاوت معناداری با انزوای اجتماعی دانشجویان نشان نداد.

انزوای اجتماعی, احساس امنیت, دانشجویان, دانشگاه شیراز