تقی احمدی زاده هنده خاله - دانش آموخته دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مسعود مهدوی - استاد جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کاظم جاجرمی - استادیار جغرافیاوبرنامه ریزی شهری ، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
عبدالرضا فرجی - استادیار جغرافیای سیاسی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده: اگرچه دیدگاه ها ی متفاوت و گاهی متناقضی برای شکل گیری شهرها  وجود دارد اما صاحبنظران از ملاکها و معیارهای مشابهی برای تمایز شهر از روستا استفاده می کنند و برای تعریف سکونتگاه شهری بر واژه های کمیت پذیر همچون: جمعیت، وسعت، داشتن نهادهای حکومتی و... تاکید دارند. و عموما معتقد به گذار تاریخی تبدیل سکونتگاهی روستایی به شهر هستند امری که به کررات از سوی نظامهای اداری و سیاسی نادیده گرفت شده و بنا بر شرایط و مقتضیات با تغییر در تعاریف و مغلطه های آماری سکونتگاهای روستایی را تبدیل به نقطه شهری نموده اند بویژه در سال ۱۳۸۵ که ۴۰۰ نقطه روستایی در کل کشور بعنوان نقاط شهری معرفی گردیدند. پژوهش حاضر با این دیدگاه که پیدایش سکونتگاه شهری فرایند است نه صرفا تعریف یک اسم یا واژه بهتحلیل اثرات تبدیل سکونتگاه روستایی رودبنه به شهر ؛در ناحیه جلگه ای استان گیلان پرداخته. این اثرات طی سالهای ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۰ (یعنی قبل و بعد از تبدیل شدن به شهر) صورت گرفته و بلحاظ شاخصهای جمعیتی، اقتصادی وکالبدی تحلیل شده که نتایج و یافته­های پژوهش نشان می دهد اگرچه تبدیل سکونتگاه روستایی رودبنه به سکونتگاه شهری براساس یک تصمیم سیاسی بوده اما همین امر موجب سرعت گرفتن فرایند تغییرات در شاخصها و مولفه های مربوطه از یک سکونتگاهی روستایی به شهر بوده ، جمعیت پذیری سریع با نرخ رشد حدود ۷ درصد، کاهش بیش از ۲۳ درصدی سهم بخش کشاورزی در اقتصاد؛ تغییر در سهم و نوع کاربری اراضی از بارزترین مصادیق این امر می باشد. شیوه ی جمع آوری اطلاعات در این پژوهش به روش میدانی و کتابخانه ای انجام شده است.

واژگان کلیدی: سکونتگاه شهری, سکونتگاه روستایی, تمایزشهر از روستا, شهررودبنه